ESMO 2016: Kabozantynib wydłuża PFS u chorych na przerzutowego raka nerki
Autor: Marta Koblańska
Data: 04.10.2016
Źródło: T.K. Choueiri, S. Halabi, B. Sanford i wsp.
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Podczas tegorocznego kongresu European Society for Medical Oncology (ESMO) w Kopenhadze przedstawiono wyniki badania klinicznego CABOSUN, które wykazało, że w porównaniu do sunitynibu, kabozantynib wydłuża czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) i zwiększa wskaźnik odpowiedzi u chorych na przerzutowego raka nerkowokomórkowego.
Kabozantynib jest inhibitorem kinazy tyrozynowej receptora naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu (ang. vascular endothelial growth factor receptor, VEGFR2), podobnie jak sunitynib. Oprócz tego jest również inhibitorem kinazy tyrozynowej MET i AXL.
Zarówno MET jak i AXL związane są z progresją choroby nowotworowej, a co ważniejsze, doświadczenia na modelach zwierzęcych wskazują, że rozwój oporności na inhibitory VEGFR może następować przy współudziale AXL i MET.
Do wieloośrodkowego badania klinicznego 2. fazy CABOSUN włączono 157 chorych na nieleczonego wcześniej przerzutowego raka jasnokomórkowego nerki o pośrednim lub złym rokowaniu. Chorych przydzielono losowo do ramienia otrzymującego doustnie kabozantynib w dawce 60 mg na dobę lub doustnie sunitynib w dawce 50 mg na dobę (4 tygodnie na leku, 2 tygodnie bez leku). U chorych leczonych kabozantynbem stwierdzono 31% redukcję odsetka progresji choroby lub zgonu w porównaniu do chorych leczonych sunitynibem (odpowiednio 8,2 miesiąca vs 5,6 miesiąca, p=0,012). ORR był także istotnie wyższy w grupie z kabozantynibem (odpowiednio 46% i 18%).
U chorych w obu ramionach badania obserwowano podobny odsetek zdarzeń niepożądanych, a odsetek chorych, u których stwierdzono działania niepożądane 3. lub wyższego stopnia wynosił 70,5% w grupie z kabozantynibem i 72,2% w grupie z sunitynibem. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi w obu grupach były biegunka, zmęczenie, nadciśnienie tętnicze, erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa oraz niepożądane działania hematologiczne. Co prawda do badania nie włączono chorych o korzystnym rokowaniu, ale nie ma podstaw przypuszczać by i u tych chorych kabozantynib nie był skuteczny.
Kabozantynib jest w chwili obecnej zarejestrowany do leczenia 2. lub kolejnej linii chorych, u których do progresji choroby doszło podczas leczenia inhibitorami kinazy tyrozynowej VEGFR, ale dane z badania klinicznego CABOSUN wskazują, że może on stać się standardem leczenia 1. linii.
Zarówno MET jak i AXL związane są z progresją choroby nowotworowej, a co ważniejsze, doświadczenia na modelach zwierzęcych wskazują, że rozwój oporności na inhibitory VEGFR może następować przy współudziale AXL i MET.
Do wieloośrodkowego badania klinicznego 2. fazy CABOSUN włączono 157 chorych na nieleczonego wcześniej przerzutowego raka jasnokomórkowego nerki o pośrednim lub złym rokowaniu. Chorych przydzielono losowo do ramienia otrzymującego doustnie kabozantynib w dawce 60 mg na dobę lub doustnie sunitynib w dawce 50 mg na dobę (4 tygodnie na leku, 2 tygodnie bez leku). U chorych leczonych kabozantynbem stwierdzono 31% redukcję odsetka progresji choroby lub zgonu w porównaniu do chorych leczonych sunitynibem (odpowiednio 8,2 miesiąca vs 5,6 miesiąca, p=0,012). ORR był także istotnie wyższy w grupie z kabozantynibem (odpowiednio 46% i 18%).
U chorych w obu ramionach badania obserwowano podobny odsetek zdarzeń niepożądanych, a odsetek chorych, u których stwierdzono działania niepożądane 3. lub wyższego stopnia wynosił 70,5% w grupie z kabozantynibem i 72,2% w grupie z sunitynibem. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi w obu grupach były biegunka, zmęczenie, nadciśnienie tętnicze, erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa oraz niepożądane działania hematologiczne. Co prawda do badania nie włączono chorych o korzystnym rokowaniu, ale nie ma podstaw przypuszczać by i u tych chorych kabozantynib nie był skuteczny.
Kabozantynib jest w chwili obecnej zarejestrowany do leczenia 2. lub kolejnej linii chorych, u których do progresji choroby doszło podczas leczenia inhibitorami kinazy tyrozynowej VEGFR, ale dane z badania klinicznego CABOSUN wskazują, że może on stać się standardem leczenia 1. linii.
