Erlotynib w pierwszej linii leczenia raka płuca u Europejczyków
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 27.02.2012
Źródło: R Rosell, E Carcereny, R Gervais et al. Erlotinib versus standard chemotherapy as first-line treatment for European patients with advanced EGFR mutation-positive non-small-cell lung cancer (EURTAC): a multicentre, open-label, randomised phase 3 trial. Lan
W Lancet Oncology opublikowano wyniki europejskiego badania III fazy EURTAC oceniającego skuteczność erlotynibu w pierwszej linii leczenia u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) z mutacją w genie EGFR.
Obecnie standardem postępowania w pierwszej linii leczenia u chorych na zaawansowanego NDRP ze stwierdzoną mutacją EGFR jest zastosowanie erlotynib lub gefitynib. Większość badań oceniających w/w leki przeprowadzono w populacji azjatyckiej, u których mutację EGFR stwierdza się u około 40% chorych (około 10% u nie-azjatów).
Do randomizowanego badania III fazy zakwalifikowano 174 chorych na zaawansowanego NDRP z obecną mutacją EGFR, którzy w ciągu ostatnich 6 miesięcy nie otrzymywali neoadjuwantowej lub uzupełniającej chemioterapii. W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali erlotynib, w drugim standardową chemioterapię (cisplatyna/karboplatyna + docetaksel lub gemcytabina). Do badania kwalifikowano chorych w stanie sprawności ECOG 0-2. Ponad 90% stanowili chorzy na raka gruczołowego.
W grupie leczonej erlotynibem zaobserwowano wyższy odsetek obiektywnych odpowiedzi klinicznych po zastosowanej terapii [erlotynib: całkowita odpowiedź (CR) 3% i częściowa odpowiedź (PR) 61% vs chemioterapia CR 0% i PR 18%]. Obserwowana mediana czasu przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival) była dłuższa w grupie leczonej erlotynibem (9,7 vs 5,2 miesięcy; HR 0.37; 95%CI 0.25-0.54; p<0.0001). Mediana całkowitego przeżycia (OS – overall survival) chorych nie różniła się pomiędzy badanymi grupami (erlotynib 19.3 vs chemioterapia 19.5 miesięcy; p=0.87).
Do głównych działań niepożądanych stopnia 3 i 4 u chorych leczonych odpowiednio erlotynibem lub standardową chemioterpią należały: wysypka (13% vs 0%), neutropenia (0% vs 22%),
niedokrwistość (1% vs 4%), podwyższone aminotransferazy (2% vs 0%)
Do randomizowanego badania III fazy zakwalifikowano 174 chorych na zaawansowanego NDRP z obecną mutacją EGFR, którzy w ciągu ostatnich 6 miesięcy nie otrzymywali neoadjuwantowej lub uzupełniającej chemioterapii. W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali erlotynib, w drugim standardową chemioterapię (cisplatyna/karboplatyna + docetaksel lub gemcytabina). Do badania kwalifikowano chorych w stanie sprawności ECOG 0-2. Ponad 90% stanowili chorzy na raka gruczołowego.
W grupie leczonej erlotynibem zaobserwowano wyższy odsetek obiektywnych odpowiedzi klinicznych po zastosowanej terapii [erlotynib: całkowita odpowiedź (CR) 3% i częściowa odpowiedź (PR) 61% vs chemioterapia CR 0% i PR 18%]. Obserwowana mediana czasu przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival) była dłuższa w grupie leczonej erlotynibem (9,7 vs 5,2 miesięcy; HR 0.37; 95%CI 0.25-0.54; p<0.0001). Mediana całkowitego przeżycia (OS – overall survival) chorych nie różniła się pomiędzy badanymi grupami (erlotynib 19.3 vs chemioterapia 19.5 miesięcy; p=0.87).
Do głównych działań niepożądanych stopnia 3 i 4 u chorych leczonych odpowiednio erlotynibem lub standardową chemioterpią należały: wysypka (13% vs 0%), neutropenia (0% vs 22%),
niedokrwistość (1% vs 4%), podwyższone aminotransferazy (2% vs 0%)
