Inhibitory angiogenezy a zaburzenia seksualne u mężczyzn chorych na raka nerkowokomórkowego.
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 17.03.2011
Źródło: Bessede T, Massard C, Albouy B et al. Sexual life of male patients with advanced renal cancer treated with angiogenesis inhibitors. Ann Oncol. 2011 Feb 22. [Epub ahead of print]
Wyniki Testu Zdrowia Seksualnego dla Mężczyzn (IIEF – International Index of Erectile Function) z rozpoznaniem zaawansowanego raka nerkowokomórkowego leczonych cząsteczkami ukierunkowanymi molekularnie wykazały obniżenie o 30-60% funkcji erekcyjnej, satysfakcji ze współżycia, zdolności przeżywania orgazmu, seksualnego pożądania oraz ogólnej satysfakcji.
Duży postęp w zakresie biologii molekularnej raka nerkowokomórkowego (RCC – renal-cell carcinoma) spowodował rozwój nowych strategii terapeutycznych. W ciągu ostatnich lat leczenie przerzutowego RCC zostało zmodyfikowane o nowe cząsteczki ukierunkowane molekularne tj. sunitynib, sorafenib, bewacyzumab, ewerolimus, temsyrolimus czy pazopanib. Leczenie w/w lekami nie jest pozbawione działań niepożądanych m.in. ze strony serca, nerek, skóry czy gruczołów wydzielania wewnętrznego. Jednak wpływ terapii celowanej na jakość życia seksualnego u chorych na zaawansowanego RCC nie został dokładnie określony.
Celem badania było rozpowszechnienie i określenie typu zaburzeń seksualnych u mężczyzn chorych na zaawansowanego RCC leczonych lekami ukierunkowanymi molekularnie, u których uzyskano stabilizację choroby w wyniku zastosowanej terapii. U 38 leczonych mężczyzn przeprowadzono w formie kwestionariusza Test Zdrowia Seksualnego dla Mężczyzn (IIEF – International Index of Erectile Function). Kwestionariusz zawierał pytania odnośnie wpływu zaburzeń erekcji na życie seksualne, które miały miejsce w ciągu ostatnich 4 tygodni. W przypadku zmiany terapii dokonywano kolejnej oceny na podstawie IIEF. Mediana wieku badanych mężczyzn wynosiła 59 lat, natomiast mediana czasu leczenia 12 miesięcy. Chorzy otrzymywali sunitynib (18 badanych) , sorafenib (8) ewerolimus (4) oraz temsyrolimus (2). 64% badanych uważało, że jakość ich życia seksualnego jest dla nich ważna. Wyniki IIEF wykazały obniżenie o 30-60% funkcji erekcyjnej, satysfakcji ze współżycia, zdolności przeżywania orgazmu, seksualnego pożądania oraz ogólnej satysfakcji. Zaburzenia erekcji były bardziej nasilone u chorych otrzymujących molekularną terapię ukierunkowaną niż w tej samej grupie wiekowej u osób zdrowych. Powyższe zaburzenia były częściowo odwracalne po zastosowaniu przerwy w w/w leczeniu.
Celem badania było rozpowszechnienie i określenie typu zaburzeń seksualnych u mężczyzn chorych na zaawansowanego RCC leczonych lekami ukierunkowanymi molekularnie, u których uzyskano stabilizację choroby w wyniku zastosowanej terapii. U 38 leczonych mężczyzn przeprowadzono w formie kwestionariusza Test Zdrowia Seksualnego dla Mężczyzn (IIEF – International Index of Erectile Function). Kwestionariusz zawierał pytania odnośnie wpływu zaburzeń erekcji na życie seksualne, które miały miejsce w ciągu ostatnich 4 tygodni. W przypadku zmiany terapii dokonywano kolejnej oceny na podstawie IIEF. Mediana wieku badanych mężczyzn wynosiła 59 lat, natomiast mediana czasu leczenia 12 miesięcy. Chorzy otrzymywali sunitynib (18 badanych) , sorafenib (8) ewerolimus (4) oraz temsyrolimus (2). 64% badanych uważało, że jakość ich życia seksualnego jest dla nich ważna. Wyniki IIEF wykazały obniżenie o 30-60% funkcji erekcyjnej, satysfakcji ze współżycia, zdolności przeżywania orgazmu, seksualnego pożądania oraz ogólnej satysfakcji. Zaburzenia erekcji były bardziej nasilone u chorych otrzymujących molekularną terapię ukierunkowaną niż w tej samej grupie wiekowej u osób zdrowych. Powyższe zaburzenia były częściowo odwracalne po zastosowaniu przerwy w w/w leczeniu.
