Kardiotoksyczność u kobiet chorych na raka piersi leczonych trastuzumabem.

Trastuzumab jest standardowo stosowanym lekiem w leczeniu uzupełniającym chorych na raka piersi z nadekspresją/amplifikacją HER2 (Human Epidermal Growth Factor Receptor 2). Znane jest również kardiotoksyczne działanie trastuzumabu. Badania kliniczne z zastosowaniem trastuzumabu przeprowadzane były u chorych w różnym wieku, natomiast ocena działań niepożądanych w poszczególnych grupach wiekowych, nie zawsze przeprowadzona była u wystarczająco liczebnej grupy badanych – szczególnie w starszym wieku. W The Oncologist opublikowano wyniki badanie przeprowadzonego u dużej grupy włoskich kobiet z regionu Lombardii, które otrzymywały trastuzumab w leczeniu uzupełniającym z powodu wczesnego, inwazyjnego raka piersi. Celem badania była ocena kardiotoksyczności leczenia.

Spośród 2879 chorych leczonych uzupełniająco trastuzumabem do badania włączono 2046 kobiet. Jedna trzecia z nich była w wieku powyżej 60 lat. 32,2% chorych miało wykonaną mastektomię, u 57,3% zastosowano leczenie oszczędzające. Przerzuty w węzłach chłonnych stwierdzono u 43,6% badanych. Chemioterapia uzupełniająca była zastosowana u 87% chorych, a trastuzumab w monoterapii otrzymało 9,8% chorych. 52 kobiety (2,5%) miały wcześniej zdiagnozowaną chorobę serca. 8% kobiet otrzymywało trastuzumab w połączeniu z paklitakselem. Zdarzenie kardiologiczne definiowano jako wystąpienie zawału lub niedokrwienia mięśnia sercowego, niewydolność serca, zaburzenia rytmu i funkcjonowania serca.
U 53 chorych (2,6%) stwierdzono zdarzenia kardiologiczne wymagające hospitalizacji, a 2 osoby zmarły z przyczyn kardiologicznych. Ryzyko powikłań kardiologicznych rośnie do drugiego roku od momentu rozpoczęcia leczenia. Zdarzenia kardiologiczne u kobiet powyżej 70 roku życia stwierdzono u 10% chorych, podczas gdy w młodszej populacji poniżej 50 r.ż zaledwie u 0,2% chorych. Tym samym u kobiet powyżej 70 r.ż. obserwowano ponad 11-krotnie wyższe ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych w porównaniu do kobiet w wieku poniżej 50 r.ż. U chorych ze stwierdzoną wcześniej chorobą serca ryzyko to było 4,4-krotnie wyższe w porównaniu z grupą kobiet bez obciążeń kardiologicznych.
Podsumowując – wyniki powyższego badania wskazują, że w podgrupie kobiet starszych otrzymujących trastuzuamb ryzyko wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych znacząco różni się od uśrednionych danych pochodzących z dużych badań klinicznych. Konieczne jest opracowanie strategii mogącej w przyszłości zmniejszyć ryzyko wystąpienia zdarzeń kardiologicznych w populacji chorych powyżej 70 roku życia leczonych trastuzumabem.