Miejscowa hipertermia w skojarzeniu z chemioterapią poprawia wyniki leczenia mięsaków tkanek miękkich
Autor: Marta Koblańska
Data: 15.01.2018
Źródło: www.cancernetwork.com/KS
Przedstawione w trakcie dorocznego kongresu Connective Tissue Oncology Society (CTOS) w Wailea na Hawajach wyniki długookresowego badania klinicznego, w którym 329 chorych na zlokalizowane mięsaki tkanek miękkich wysokiego ryzyka randomizowano do chemioterapii neoadiuwantowej +/- hipertermia wykazały, że dodanie hipertermii poprawia przeżycie.
Charakterystyka chorych w obu grupach była podobna. U nieco ponad połowy chorych mięsak tkanek miękkich zlokalizowany był poza kończynami, pozostałe guzy zlokalizowane były w obrębie kończyn. Najczęstsze typy histologiczne obejmowały: liposarcoma (30 chorych w każdej grupie), leiomyosarcoma (25 chorych w grupie z hipertermią i 27 chorych w grupie z samą chemioterapią neoadiuwantową) i sarcoma synoviale (odpowiednio u 24 i 19 chorych).
Po okresie obserwacji z medianą 11,3 roku wykazano, że dodanie hipertermii do chemioterapii neoadiuwantowej statystycznie istotnie poprawiało przeżycie zależne od nowotworu (cancer-specific survival), ze współczynnikiem ryzyka (hazard ratio, HR) zgonu z powodu choroby nowotworowej lub jej leczenia wynoszącym 0,73 (95% CI, 0,54–0,98; p=0,037), a w analizie wieloczynnikowej 0,70 (95% CI, 0,52–0,95; p=0,024).
Po zastosowaniu stratyfikacji, w zależności od lokalizacji w obrębie kończyny lub poza kończyną wykazano tendencję w kierunku poprawy po zastosowaniu hipertermii w obu grupach, jednak bez istotności statystycznej. Inne czynniki, wykazane w analizie wieloczynnikowej jako istotne prognostycznie obejmują stopień dojrzałości guza oraz jego wielkość.
Wyniki leczenia chorych, których poddano hipertermii i radioterapii po resekcji R0 i R1 były lepsze, niż u chorych bez radioterapii, z HR dla przeżycia wolnego od progresji miejscowej wynoszącym 0,35 (95% CI, 0,13–0,93; p=0,035). Efektu tego nie obserwowano w grupie chorych otrzymujących jedynie chemioterapię neoadiuwantową.
Jak podkreślili badacze, trwają badania nad innymi sposobami leczenia z użyciem hipertermii, np. badanie kliniczne II fazy, w którym skojarzono ją z trabektedyną.
Po okresie obserwacji z medianą 11,3 roku wykazano, że dodanie hipertermii do chemioterapii neoadiuwantowej statystycznie istotnie poprawiało przeżycie zależne od nowotworu (cancer-specific survival), ze współczynnikiem ryzyka (hazard ratio, HR) zgonu z powodu choroby nowotworowej lub jej leczenia wynoszącym 0,73 (95% CI, 0,54–0,98; p=0,037), a w analizie wieloczynnikowej 0,70 (95% CI, 0,52–0,95; p=0,024).
Po zastosowaniu stratyfikacji, w zależności od lokalizacji w obrębie kończyny lub poza kończyną wykazano tendencję w kierunku poprawy po zastosowaniu hipertermii w obu grupach, jednak bez istotności statystycznej. Inne czynniki, wykazane w analizie wieloczynnikowej jako istotne prognostycznie obejmują stopień dojrzałości guza oraz jego wielkość.
Wyniki leczenia chorych, których poddano hipertermii i radioterapii po resekcji R0 i R1 były lepsze, niż u chorych bez radioterapii, z HR dla przeżycia wolnego od progresji miejscowej wynoszącym 0,35 (95% CI, 0,13–0,93; p=0,035). Efektu tego nie obserwowano w grupie chorych otrzymujących jedynie chemioterapię neoadiuwantową.
Jak podkreślili badacze, trwają badania nad innymi sposobami leczenia z użyciem hipertermii, np. badanie kliniczne II fazy, w którym skojarzono ją z trabektedyną.
