Mutacje PIK3CA związane z niższym odsetkiem całkowitych odpowiedzi patologicznych na terapię anty-HER2
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 07.11.2014
Źródło: Loibl S, von Minckwitz G, Schneeweiss A, i wsp. J Clin Oncol. 2014;32:3212-3220
Wyniki trzech prospektywnych badań klinicznych u chorych na HER2 dodatniego raka piersi wykazały, że chore HER2+ z obecnością mutacji PIK3CA mają mniejsze prawdopodobieństwo uzyskania całkowitej odpowiedzi patologicznej, nawet jeśli zastosuje się u nich podwójne leczenie anty-HER2
Dane przedkliniczne wskazują, że mutacje PIK3CA mogą powodować oporność na trastuzumab.
Mutacje PIK3CA są drugimi co do częstości po mutacjach w genie BRCA w raku piersi. Występują u około 40% chorych na luminalnego raka piersi, 20-25% chorych HER2+ (human epidermal growth factor receptor 2) i u mniej niż 10% chorych na bazalnego raka piersi.
Przedstawione badanie ocenia związek pomiędzy genotypem PIK3CA i całkowitą odpowiedzią patologiczną (ang. patologic complete response, pCR) u chorych na HER2+ raka piersi leczonych neoadjuwantowo w trzech badaniach klinicznych jednym bądź dwoma lekami anty-HER2 w połączeniu z chemioterapią.
Przeanalizowano 504 próbki uczestników trzech prospektywnych badań klinicznych GeparQuattro, GeparQuinto oraz GeparSixto. Wszystkie chore HER2+ leczone były trastuzumabem, lapatynibem lub połączeniem tych leków w skojarzeniu z chemioterapią opartą na taksanach i antracyklinach.
Ogółem mutacje PIK3CA znaleziono u 21,4% chorych. Wykrycie mutacji wiązało się z niższym odsetkiem całkowitych odpowiedzi patologicznych, a związek ten był najsilniejszy u kobiet z podtypem luminalnym B HER2 dodatniego raka piersi z obecnością receptorów estrogenowych. Według badaczy chore HER2+ z obecnością mutacji PIK3CA mają mniejsze prawdopodobieństwo uzyskania całkowitej odpowiedzi patologicznej, nawet jeśli zastosuje się u nich podwójne leczenie anty-HER2.
Interesujący jest fakt, że wcześniejsze badania wykazały pozytywny związek pomiędzy mutacją PIK3CA a odpowiedzią na leczenie hormonalne u chorych na HER2+/HER2- raka piersi. Świadczy to o tym, że ten biomarker wydaje się być interesującym celem do badań nad biologią nowotworu, a w chwili obecnej obecność lub brak mutacji PIK3CA nie powinna wpływać na wybór opcji terapeutycznych.
Mutacje PIK3CA są drugimi co do częstości po mutacjach w genie BRCA w raku piersi. Występują u około 40% chorych na luminalnego raka piersi, 20-25% chorych HER2+ (human epidermal growth factor receptor 2) i u mniej niż 10% chorych na bazalnego raka piersi.
Przedstawione badanie ocenia związek pomiędzy genotypem PIK3CA i całkowitą odpowiedzią patologiczną (ang. patologic complete response, pCR) u chorych na HER2+ raka piersi leczonych neoadjuwantowo w trzech badaniach klinicznych jednym bądź dwoma lekami anty-HER2 w połączeniu z chemioterapią.
Przeanalizowano 504 próbki uczestników trzech prospektywnych badań klinicznych GeparQuattro, GeparQuinto oraz GeparSixto. Wszystkie chore HER2+ leczone były trastuzumabem, lapatynibem lub połączeniem tych leków w skojarzeniu z chemioterapią opartą na taksanach i antracyklinach.
Ogółem mutacje PIK3CA znaleziono u 21,4% chorych. Wykrycie mutacji wiązało się z niższym odsetkiem całkowitych odpowiedzi patologicznych, a związek ten był najsilniejszy u kobiet z podtypem luminalnym B HER2 dodatniego raka piersi z obecnością receptorów estrogenowych. Według badaczy chore HER2+ z obecnością mutacji PIK3CA mają mniejsze prawdopodobieństwo uzyskania całkowitej odpowiedzi patologicznej, nawet jeśli zastosuje się u nich podwójne leczenie anty-HER2.
Interesujący jest fakt, że wcześniejsze badania wykazały pozytywny związek pomiędzy mutacją PIK3CA a odpowiedzią na leczenie hormonalne u chorych na HER2+/HER2- raka piersi. Świadczy to o tym, że ten biomarker wydaje się być interesującym celem do badań nad biologią nowotworu, a w chwili obecnej obecność lub brak mutacji PIK3CA nie powinna wpływać na wybór opcji terapeutycznych.
