Niraparib opóźnia progresję choroby w nawrotowym raku jajnika

Doustny inhibitor PARP, niraparib znacząco wydłuża czas do progresji choroby u chorych na platynowrażliwego, nawrotowego raka jajnika, niezależnie od obecności mutacji germinalnej w genie BRCA. Wyniki badania 3. fazy zaprezentowano podczas tegorocznego kongresu ESMO w Kopenhadze i opublikowano w New England Journal of Medicine.

U większości chorych na zaawansowanego raka jajnika, pomimo pierwotnej wrażliwości na pochodne platyny i taksany, dochodzi do nawrotu choroby. Niraparib wykazał skuteczność u chorych na raka jajnika w badaniu klinicznym 1. fazy z eskalacją dawki. Do przedstawionego podczas kongresu ESMO randomizowanego, kontrolowanego placebo badania klinicznego 3. fazy włączono 553 chore ze 107 ośrodków ze Stanów Zjednoczonych, Kanady i kilku krajów Europy. Do badania włączono 201 chorych z obecnością mutacji w genie BRCA i 345 chorych bez mutacji. Średni czas obserwacji chorych wynosił 16,9 miesięcy. We wszystkich podgrupach wykazano istotnie dłuższy PFS u chorych leczonych niraparibem niż u chorych otrzymujących placebo. W grupie chorych z obecnością mutacji w genie BRCA leczonych niraparibem mediana PFS wynosiła 21 miesięcy w porównaniu do 5,5 miesiąca u chorych otrzymujących placebo (HR 0,27; 95% CI 0,17-0,41; p < 0,001). Chore bez obecności mutacji w genie BRCA podzielono na chore z upośledzeniem rekombinacji homologicznej (ang. homologous recombination deficiency, HRD) i bez. U chorych z HRD leczonych niraparibem mediana PFS wynosiła 12,9 miesięcy w porównaniu do 3,8 miesięcy u chorych otrzymujących placebo (HR 0,38; 95% CI 0,24-0,59; p < 0,001). W całej grupie chorych bez mutacji w genie BRCA PFS wynosił 9,3 miesiąca u chorych otrzymujących lek badany i 3,9 miesięcy u chorych otrzymujących placebo (HR 0,45; 95% CI 0,34-0,61; p < 0,001). U chorych leczonych niraparibem stwierdzano również dłuższy czas bez leczenia chemicznego oraz dłuższy czas do rozpoczęcia chemioterapii kolejnego rzutu. Dane dotyczące przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) nie były jeszcze dojrzałe w chwili analizy.

U większego odsetka chorych leczonych niraparibem w porównaniu do placebo zaistniała konieczność zakończenia leczenia z powodu wystąpienia działań niepożądanych (14,7% vs 2,2%). Najczęstsze działania niepożądane 3. lub 4. stopnia występujące podczas leczenia niraparibem obejmowały małopłytkowość (33,8%), niedokrwistość (25,3%) i neutropenię (19,6%). Działania niepożądane ustępowały najczęściej pod wpływem modyfikacji dawki leku badanego.

Podsumowując: wykazano, że niraparib przynosi istotne korzyści kliniczne niezależnie od statusu mutacji BRCA.