Nowe wytyczne ASCO: leczenie farmakologiczne przerzutów do kości u kobiet chorych na raka piersi.
Autor: Małgosia Michalak
Data: 23.03.2011
Źródło: Van Poznak CH, Temin S, Yee GC et al. American Society of Clinical Oncology Executive Summary of the Clinical Practice Guideline Update on the Role of Bone-Modifying Agents in Metastatic Breast Cancer. J Clin Oncol. 2011 Feb 22. [Epub ahead of print].
Najważniejsze zalecenia Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO – American Society of Clinical Oncology) dotyczące zastosowania leków modyfikujących metabolizm kości (BMA – Bone-Modifying Agents) u kobiet chorych na raka piersi z przerzutami do kości.
1. U kobiet chorych na raka piersi z rozpoznaną destrukcją kostną zalecane jest stosowanie BMA tj:
- denosumab w dawce 120 mg s.c. co 4 tygodnie,
- pamidronian 90 mg i.v. podawanych nie krócej niż przez 2 godziny co 3-4 tygodnie lub
- kwas zoledronowy 4 mg i.v. podawany nie krócej niż przez 15 minut co 3-4 tygodnie
Leczenie BMA należy rozpocząć w przypadku rozpoznania destrukcji kostnej w badaniach obrazowych: RTG, KT lub MRI, natomiast nie zaleca się leczenia chorych ze zmianami w kościach stwierdzonymi wyłącznie w badaniu scyntygraficznym.
2. Zastosowanie BMA, u kobiet chorych na raka piersi z przerzutami pozakostnymi bez obecności przerzutów do kości nie jest zalecane.
3. U chorych kobiet, u których wartość klirensu kreatyniny jest >60 mL/min nie jest zalecana modyfikacja dawki, rytmu leczenia lub czasu trwania wlewu; zaleca się monitorowanie kreatyniny przed każdym dożylnym podaniem bisfosfonianów.
Zaleca się regularne monitorowanie stężenia wapnia, elektrolitów, fosforu i magnezu w surowicy krwi oraz morfologii krwi (hematokryt/hemoglobina).
U chorych dializowanych lub u których wartość klirensu kreatyniny jest <30 mL/min a u których planuje się leczenie denosumabem zaleca się ścisłą kontrolę poziomu wapnia w surowicy krwi.
4. Leczenie BMA należy przerwać w momencie wystąpienia istotnego pogorszenia stanu ogólnego.
5. Ze względu na ryzyko rozwoju martwicy kości żuchwy u wszystkich chorych, u których planuje się zastosowanie BMA należy przeprowadzić badanie stomatologiczne z ewentualnym leczeniem zachowawczym wdrożonym przed rozpoczęciem terapii BMA; w trakcie leczenia BMA należy przestrzegać higieny jamy ustnej i w miarę możliwości unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych w obrębie kości szczęki lub okostnej.
6. W przypadku wystąpienia bólu kostnego zalecane jest standardowe leczenie przeciwbólowe wraz z rozpoczęciem podawania BMA.
7. Nie zaleca się rutynowego kontrolowania markerów biochemicznych do monitorowania leczenia BMA.
- denosumab w dawce 120 mg s.c. co 4 tygodnie,
- pamidronian 90 mg i.v. podawanych nie krócej niż przez 2 godziny co 3-4 tygodnie lub
- kwas zoledronowy 4 mg i.v. podawany nie krócej niż przez 15 minut co 3-4 tygodnie
Leczenie BMA należy rozpocząć w przypadku rozpoznania destrukcji kostnej w badaniach obrazowych: RTG, KT lub MRI, natomiast nie zaleca się leczenia chorych ze zmianami w kościach stwierdzonymi wyłącznie w badaniu scyntygraficznym.
2. Zastosowanie BMA, u kobiet chorych na raka piersi z przerzutami pozakostnymi bez obecności przerzutów do kości nie jest zalecane.
3. U chorych kobiet, u których wartość klirensu kreatyniny jest >60 mL/min nie jest zalecana modyfikacja dawki, rytmu leczenia lub czasu trwania wlewu; zaleca się monitorowanie kreatyniny przed każdym dożylnym podaniem bisfosfonianów.
Zaleca się regularne monitorowanie stężenia wapnia, elektrolitów, fosforu i magnezu w surowicy krwi oraz morfologii krwi (hematokryt/hemoglobina).
U chorych dializowanych lub u których wartość klirensu kreatyniny jest <30 mL/min a u których planuje się leczenie denosumabem zaleca się ścisłą kontrolę poziomu wapnia w surowicy krwi.
4. Leczenie BMA należy przerwać w momencie wystąpienia istotnego pogorszenia stanu ogólnego.
5. Ze względu na ryzyko rozwoju martwicy kości żuchwy u wszystkich chorych, u których planuje się zastosowanie BMA należy przeprowadzić badanie stomatologiczne z ewentualnym leczeniem zachowawczym wdrożonym przed rozpoczęciem terapii BMA; w trakcie leczenia BMA należy przestrzegać higieny jamy ustnej i w miarę możliwości unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych w obrębie kości szczęki lub okostnej.
6. W przypadku wystąpienia bólu kostnego zalecane jest standardowe leczenie przeciwbólowe wraz z rozpoczęciem podawania BMA.
7. Nie zaleca się rutynowego kontrolowania markerów biochemicznych do monitorowania leczenia BMA.
