Odległe powikłania leczenia radykalnego raka prostaty
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 20.05.2012
Źródło: GK Hunter, CA Reddy, EA Klein et al. Long-Term (10-year) Gastrointestinal and Genitourinary Toxicity after Treatment with External Beam Radiotherapy, Radical Prostatectomy or Brachytherapy for Prostate Cancer. Prostate Cancer 2012:853487. Epub 2012 Apr 11
W Prostate Cancer opublikowano wyniki badania, w którym oceniono późne powikłania (10-letnia obserwacja) u chorych na raka prostaty poddanych radykalnej prostatektomii, radykalnej radioterapii lub brachyterapii.
Wybór metody leczenia raka gruczołu krokowego zależy od stopnia zaawansowania oraz spodziewanej długości przeżycia naturalnego biorąc pod uwagę wiek oraz choroby współistniejące. Leczenie radykalne (chirurgiczne, radioterapia – teleterapia i brachyterapia) znajduje zastosowanie (głównie w przypadku leczenia chirurgicznego) u chorych, u których nowotwór jest ograniczony do gruczołu krokowego (cT1-2N0M0) oraz u których czas spodziewanego przeżycia naturalnego jest dłuższy niż 10 lat. Skuteczność w/w metod leczenia radykalnego jest zbliżona, natomiast jej wybór powinien być poprzedzony przedstawieniem choremu wad i zalet każdego ze sposobów terapii.
Obserwacji poddano 525 chorych na raka prostaty leczonych radykalnie w 1999 roku. 40% badanych poddano radykalnej prostatektomii, 36% radykalnej radioterapii, 24% brachyterapii. Późną toksyczność definiowano jako występującą po 6 miesiącach od zastosowanej terapii. Do oceny toksyczności wykorzystano skalę CTC (Common Terminology Criteria for Adverse Events) oraz RTOG (Radiation Therapy Oncology Group).
Radykalną prostatektomię wykonywano głównie metodą otwartą z dostępu zasłonowego (6,2% metodą laparoskopową). 11% chorych po zabiegu operacyjnym otrzymało uzupełniającą radioterapię. U chorych poddanych radykalnej radioterapii (IMRT – radioterapia z modulacją intensywności dawki) całkowita dawkę wynosiła 70 Gy, która podana była w 28 frakcjach po 2,5 Gy. Grupie, u której zastosowano brachyterapię umieszczono na stałe w gruczole krokowym metaliczne ziarna radioizotopu jodu 125 ze skumulowaną dawką całkowitą wynoszącą 144 Gy.
Ogólnie liczba odległych powikłań ze strony układu moczowo-płciowego (≥2 stopnia) spośród wszystkich obserwowanych chorych dotyczyła jedynie 6,8% badanych. U leczonych brachyterapią w/w powikłania dotyczyły 4,3%, radykalną prostatektomią 5,1% oraz radioterapią 10,5%. Liczba odległych powikłań żołądkowo-jelitowych (≥2 stopnia) spośród wszystkich chorych dotyczyła jedynie 3,3% badanych. Nie zaobserwowano powikłań żołądkowo-jelitowych u chorych poddanych radykalnej prostatektomii, natomiast w/w działania niepożądane zanotowano u 1,7% leczonych brachyterapią i 8,1% radioterapią. Do najczęstszych powikłań (≥2 stopnia) u chorych, u których wykonano radykalną prostatektomię należały: zwężenie cewki moczowej – 3%, nietrzymanie moczu – 1%; u chorych poddanych brachyterapii: zwężenie cewki moczowej – 3,4%, nietrzymanie moczu – 0,8%, problemy z oddawaniem moczu – 0,8%, krwawienie z odbytnicy – 1,7%; natomiast u chorych leczonych radioterapią: krwiomocz – 4%, problemy z oddawaniem moczu – 3,5%, krwawienie z odbytnicy – 4,7%, popromienne zapalenie odbytnicy – 1,1%.
Obserwacji poddano 525 chorych na raka prostaty leczonych radykalnie w 1999 roku. 40% badanych poddano radykalnej prostatektomii, 36% radykalnej radioterapii, 24% brachyterapii. Późną toksyczność definiowano jako występującą po 6 miesiącach od zastosowanej terapii. Do oceny toksyczności wykorzystano skalę CTC (Common Terminology Criteria for Adverse Events) oraz RTOG (Radiation Therapy Oncology Group).
Radykalną prostatektomię wykonywano głównie metodą otwartą z dostępu zasłonowego (6,2% metodą laparoskopową). 11% chorych po zabiegu operacyjnym otrzymało uzupełniającą radioterapię. U chorych poddanych radykalnej radioterapii (IMRT – radioterapia z modulacją intensywności dawki) całkowita dawkę wynosiła 70 Gy, która podana była w 28 frakcjach po 2,5 Gy. Grupie, u której zastosowano brachyterapię umieszczono na stałe w gruczole krokowym metaliczne ziarna radioizotopu jodu 125 ze skumulowaną dawką całkowitą wynoszącą 144 Gy.
Ogólnie liczba odległych powikłań ze strony układu moczowo-płciowego (≥2 stopnia) spośród wszystkich obserwowanych chorych dotyczyła jedynie 6,8% badanych. U leczonych brachyterapią w/w powikłania dotyczyły 4,3%, radykalną prostatektomią 5,1% oraz radioterapią 10,5%. Liczba odległych powikłań żołądkowo-jelitowych (≥2 stopnia) spośród wszystkich chorych dotyczyła jedynie 3,3% badanych. Nie zaobserwowano powikłań żołądkowo-jelitowych u chorych poddanych radykalnej prostatektomii, natomiast w/w działania niepożądane zanotowano u 1,7% leczonych brachyterapią i 8,1% radioterapią. Do najczęstszych powikłań (≥2 stopnia) u chorych, u których wykonano radykalną prostatektomię należały: zwężenie cewki moczowej – 3%, nietrzymanie moczu – 1%; u chorych poddanych brachyterapii: zwężenie cewki moczowej – 3,4%, nietrzymanie moczu – 0,8%, problemy z oddawaniem moczu – 0,8%, krwawienie z odbytnicy – 1,7%; natomiast u chorych leczonych radioterapią: krwiomocz – 4%, problemy z oddawaniem moczu – 3,5%, krwawienie z odbytnicy – 4,7%, popromienne zapalenie odbytnicy – 1,1%.
