PD 0332991 w skojarzeniu z letrozolem w leczeniu zaawansowanego raka piersi
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 13.12.2012
Źródło: San Antonio Breast Cancer Symposium 2012
Tagi: | PD 0332991, letrozol, rak piersi |
Podczas San Antonio Breast Cancer Symposium zaprezentowano wyniki badania II fazy oceniającego skuteczność PD 0332991 w połączeniu z letrozolem u kobiet po menopauzie chorych na zaawansowanego raka piersi z potwierdzoną obecnością receptorów estrogenowych (ER+) w tkance nowotworowej w porównaniu do monoterapii letrozolem
PD 0332991 jest doustnym selektywnym inhibitorem 4/6 kinazy zależnej od cyklin (CDK). Do pierwszej części badania II fazy włączono 66 chorych kobiet. Do drugiej części dodatkowo 99 badanych, u których stwierdzono zaburzenia polegające na amplifikacji genu cyklin D1 i/lub braku p16. Ogólnie 84 chore włączono do grupy leczonej PD 0332991 w skojarzeniu z letrozolem oraz 81 badanych do leczenia letrozolem w monoterapii.
Znaczna część (93-95%) zakwalifikowanych kobiet prezentowała IV stopień zaawansowania choroby. Chore były w dobrym stanie ogólnym – ECOG 0. 46-52% badanych nie otrzymywało wcześniej terapii systemowej, 40-46% poddanych było wcześniejszej chemioterapii oraz 31-35% otrzymywało terapię hormonalną tj. tamoksyfen, anastrozol, letrozol czy eksemestan.
Mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival) była dłuższa w grupie otrzymującej terapię skojarzoną – 26.1 vs 7.5 miesięcy (HR=0.37; p<0.001). Odsetek obiektywnych odpowiedzi po zastosowanej terapii również był wyższy u tych chorych – 34% vs 26%. Stabilizację choroby (SD – stable disease) trwającą ponad 24 tygodnie zanotowano także u wyższego odsetka kobiet leczonych PD 0332991 w połączeniu z letrozolem – 30% vs 15%. U chorych otrzymujących lek badanych tolerancja terapii była dobra a do najczęstszych powikłań należała neutropenia (nie obserwowano gorączki neutropenicznej u żadnej chorego). Ponadto notowano niedokrwistość, łysienie, zmęczenie i artralgię.
Znaczna część (93-95%) zakwalifikowanych kobiet prezentowała IV stopień zaawansowania choroby. Chore były w dobrym stanie ogólnym – ECOG 0. 46-52% badanych nie otrzymywało wcześniej terapii systemowej, 40-46% poddanych było wcześniejszej chemioterapii oraz 31-35% otrzymywało terapię hormonalną tj. tamoksyfen, anastrozol, letrozol czy eksemestan.
Mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival) była dłuższa w grupie otrzymującej terapię skojarzoną – 26.1 vs 7.5 miesięcy (HR=0.37; p<0.001). Odsetek obiektywnych odpowiedzi po zastosowanej terapii również był wyższy u tych chorych – 34% vs 26%. Stabilizację choroby (SD – stable disease) trwającą ponad 24 tygodnie zanotowano także u wyższego odsetka kobiet leczonych PD 0332991 w połączeniu z letrozolem – 30% vs 15%. U chorych otrzymujących lek badanych tolerancja terapii była dobra a do najczęstszych powikłań należała neutropenia (nie obserwowano gorączki neutropenicznej u żadnej chorego). Ponadto notowano niedokrwistość, łysienie, zmęczenie i artralgię.