Pembrolizumab pozwala na uzyskanie trwałych odpowiedzi u chorych na zaawansowane nowotwory urotelialne
Autor: Marta Koblańska
Data: 17.02.2017
Źródło: Elizabeth Plimack, Joaquim Bellmunt, Shilpa Gupta i wsp.
Wyniki najnowszego badania I fazy wykazały, że pembrolizumab, inhibitor zaprogramowanej śmierci komórki (programmed death 1, PD-1) charakteryzuje się obiecującą aktywnością przeciwnowotworową wraz z akceptowalnym profilem bezpieczeństwa u chorych na zaawansowane nowotwory urotelialne. Wyniki badania opublikowano w Lancet Oncology.
Badanie było częścią wielokohortowego badania klinicznego fazy Ib bez randomizacji KEYNOTE-012, w którym stosowano pembrolizumab. Do tej części badania włączono 33 chorych na nowotwory urotelialne pęcherza, miedniczki nerkowej, moczowodu lub cewki moczowej, z potwierdzoną ekspresją liganda zaprogramowanej śmierci komórki (programmed death ligand 1, PD-L1) w komórkach nowotworowych lub komórkach podścieliska, leczonych w 8 szpitalach w Stanach Zjednoczonych i Izraelu. Chorzy otrzymywali pembrolizumab w dawce 10 mg/kg we wlewie dożylnym co 2 tygodnie przez 24 tygodnie lub do wystąpienia progresji choroby albo nieakceptowalnej toksyczności. Spośród 33 chorych u 27 możliwa była ocena skuteczności leczenia, a w całej grupie oceniano bezpieczeństwo.
Jak podkreślili badacze, szlak związany z PD-1 stanowi atrakcyjny molekularny cel terapii, co potwierdziły wyniki badań z kilkoma lekami skierowanymi przeciwko PD-1/PD-L1, takimi jak niwolumab, atezolizumab, durwalumab i awelumab, które wykazały aktywność u chorych na nowotwory urotelialne. Chemioterapia oparta na pochodnych platyny jest standardowym leczeniem pierwszej linii chorych na ten rodzaj nowotworu, jednak w zaawansowanych przypadkach możliwości leczenia są bardzo ograniczone.
Po okresie obserwacji z medianą 13 miesięcy u 7 spośród 27 chorych uzyskano odpowiedź na leczenie, u 3 chorych odpowiedź całkowitą (11%), u 4 częściową (15%), a u 4 chorych (15%) stabilizację choroby (u 14 chorych (52%) najlepszą odpowiedzią była progresja). Mediana czasu do uzyskania odpowiedzi wyniosła 2 miesiące, mediana czasu trwania odpowiedzi 10 miesięcy, przy czym u 3 chorych odpowiedzi utrzymywały się ponad 12 miesięcy.
Najczęstsze działania niepożądane obserwowane w trakcie leczenia obejmowały zmęczenie u 6 chorych (18%) oraz obrzęki obwodowe u 4 chorych (12%). U 5 chorych odnotowano działania niepożądane obserwowane w trakcie leczenia 3. stopnia, a u 2 chorych konieczne było przerwanie leczenia (u 1 chorego z powodu zapalenia mięśni i rabdomiolizy, a u 1 chorego z powodu hiperkalcemii). U 6 chorych (18%) konieczne było czasowe przerwanie leczenia z powodu działań niepożądanych, a u 3 chorych (9%) odnotowano 5 ciężkich działań niepożądanych obserwowanych w trakcie leczenia. Odnotowano 4 zgony, ale żadnego z nich nie uznano za związany z podawaniem badanego leku.
Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby wyniosła w badaniu 2 miesiące, a 15% chorych żyło bez progresji choroby po 12 miesiącach. Mediana przeżycia całkowitego wyniosła 13 miesięcy, a odsetek chorych żyjących po 12 miesiącach przekroczył 50 proc.
Największą wartością przedstawionego badania w opinii badaczy jest wykazanie jakości odpowiedzi w podgrupie chorych otrzymujących monoterapię pembrolizumabem oraz możliwości uzyskania kontroli choroby u chorych na nowotwory urotelialne.
Jak podkreślili badacze, szlak związany z PD-1 stanowi atrakcyjny molekularny cel terapii, co potwierdziły wyniki badań z kilkoma lekami skierowanymi przeciwko PD-1/PD-L1, takimi jak niwolumab, atezolizumab, durwalumab i awelumab, które wykazały aktywność u chorych na nowotwory urotelialne. Chemioterapia oparta na pochodnych platyny jest standardowym leczeniem pierwszej linii chorych na ten rodzaj nowotworu, jednak w zaawansowanych przypadkach możliwości leczenia są bardzo ograniczone.
Po okresie obserwacji z medianą 13 miesięcy u 7 spośród 27 chorych uzyskano odpowiedź na leczenie, u 3 chorych odpowiedź całkowitą (11%), u 4 częściową (15%), a u 4 chorych (15%) stabilizację choroby (u 14 chorych (52%) najlepszą odpowiedzią była progresja). Mediana czasu do uzyskania odpowiedzi wyniosła 2 miesiące, mediana czasu trwania odpowiedzi 10 miesięcy, przy czym u 3 chorych odpowiedzi utrzymywały się ponad 12 miesięcy.
Najczęstsze działania niepożądane obserwowane w trakcie leczenia obejmowały zmęczenie u 6 chorych (18%) oraz obrzęki obwodowe u 4 chorych (12%). U 5 chorych odnotowano działania niepożądane obserwowane w trakcie leczenia 3. stopnia, a u 2 chorych konieczne było przerwanie leczenia (u 1 chorego z powodu zapalenia mięśni i rabdomiolizy, a u 1 chorego z powodu hiperkalcemii). U 6 chorych (18%) konieczne było czasowe przerwanie leczenia z powodu działań niepożądanych, a u 3 chorych (9%) odnotowano 5 ciężkich działań niepożądanych obserwowanych w trakcie leczenia. Odnotowano 4 zgony, ale żadnego z nich nie uznano za związany z podawaniem badanego leku.
Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby wyniosła w badaniu 2 miesiące, a 15% chorych żyło bez progresji choroby po 12 miesiącach. Mediana przeżycia całkowitego wyniosła 13 miesięcy, a odsetek chorych żyjących po 12 miesiącach przekroczył 50 proc.
Największą wartością przedstawionego badania w opinii badaczy jest wykazanie jakości odpowiedzi w podgrupie chorych otrzymujących monoterapię pembrolizumabem oraz możliwości uzyskania kontroli choroby u chorych na nowotwory urotelialne.
