Połączenie inhibitora BRAF i MEK w leczeniu zaawansowanego czerniaka
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 04.10.2012
Źródło: Flaherty KT, Infante JR, Daud A. Combined BRAF and MEK Inhibition in Melanoma with BRAF V600 Mutations. N Engl J Med. 2012 Sep 29.
W New England Journal of Medicine opublikowano wyniki badania oceniającego skojarzenie dabrafenibu (inhibitor BRAF) oraz trametinibu (inhibitor MEK) u chorych na przerzutowego czerniaka ze stwierdzoną mutacją w genie BRAF.
Obecnie do terapii przerzutowego czerniaka zarejestrowane są dwa leki: wemurafenib (inhibitor BRAF) – leczenie pierwszej i kolejnych linii oraz ipilimumab (anty-CTLA4) – leczenie II linii.
Podczas tegorocznego spotkania ASCO (American Society of Clinical Oncology) prezentowano wyniki dwóch pozytywnych badań III fazy oceniających skuteczność monoterapii dabrafenibem (badanie BREAK-3) a także trametinibem (badanie METRIC). W obu badaniach wykazano korzyść w zakresie przeżycia chorych na przerzutowego czerniaka, ze stwierdzoną mutacją z genie BRAF, leczonych w/w lekami.
W NEJM zaprezentowano wyniki otwartego badania, w którym udział wzięło 247 chorych na czerniaka z mutacją BRAF V600. Pierwsza część badania dotyczyła oceny farmakokinetyki oraz bezpieczeństwa terapii skojarzonej (dabrafenib plus trametinib). Do drugiej części badania zakwalifikowano 162 chorych, których randomizowano do grupy otrzymującej dabrafenib z trametinibem lub do monoterapii dabrafenibem. Odsetek obiektywnych odpowiedzi klinicznych był wyższy w grupie otrzymującej oba leki (76 vs 54%; p=0.03). Również mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival) była dłuższa w grupie leczonej dabrafenibem z trametinibem – 9.4 vs 5.8 miesięcy; HR 0.39; 95%CI 0.25-0.62; p<0.001). Rak płaskonabłonkowy skóry, który jest typowym powikłaniem występującym po zastosowaniu inhibitorów BRAF występował znacznie rzadziej u chorych otrzymujących terapię skojarzoną (7% dabrafenib plus trametinib vs 19% dabrafenib; p=0.09). Aczkolwiek u chorych leczonych dwoma lekami częściej występowała gorączka – 71% vs 26%.
Obecnie rozpoczęła się rekrutacja chorych do badania III fazy, w którym w jednym ramieniu chorzy otrzymują dabrafenib z trametinibem, w drugim wemurafenib u chorych na zaawansowanego czerniaka z mutacją BRAF V600E/K.
Podczas tegorocznego spotkania ASCO (American Society of Clinical Oncology) prezentowano wyniki dwóch pozytywnych badań III fazy oceniających skuteczność monoterapii dabrafenibem (badanie BREAK-3) a także trametinibem (badanie METRIC). W obu badaniach wykazano korzyść w zakresie przeżycia chorych na przerzutowego czerniaka, ze stwierdzoną mutacją z genie BRAF, leczonych w/w lekami.
W NEJM zaprezentowano wyniki otwartego badania, w którym udział wzięło 247 chorych na czerniaka z mutacją BRAF V600. Pierwsza część badania dotyczyła oceny farmakokinetyki oraz bezpieczeństwa terapii skojarzonej (dabrafenib plus trametinib). Do drugiej części badania zakwalifikowano 162 chorych, których randomizowano do grupy otrzymującej dabrafenib z trametinibem lub do monoterapii dabrafenibem. Odsetek obiektywnych odpowiedzi klinicznych był wyższy w grupie otrzymującej oba leki (76 vs 54%; p=0.03). Również mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival) była dłuższa w grupie leczonej dabrafenibem z trametinibem – 9.4 vs 5.8 miesięcy; HR 0.39; 95%CI 0.25-0.62; p<0.001). Rak płaskonabłonkowy skóry, który jest typowym powikłaniem występującym po zastosowaniu inhibitorów BRAF występował znacznie rzadziej u chorych otrzymujących terapię skojarzoną (7% dabrafenib plus trametinib vs 19% dabrafenib; p=0.09). Aczkolwiek u chorych leczonych dwoma lekami częściej występowała gorączka – 71% vs 26%.
Obecnie rozpoczęła się rekrutacja chorych do badania III fazy, w którym w jednym ramieniu chorzy otrzymują dabrafenib z trametinibem, w drugim wemurafenib u chorych na zaawansowanego czerniaka z mutacją BRAF V600E/K.
