Porównanie skuteczności nab-paklitakselu i paklitakselu w leczeniu neoadjuwantowym chorych na raka piersi.
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 27.01.2015
Źródło: Untch M et al. „A randomized phase III trial comparing neoadjuvant chemotherapy with weekly nanoparticle-based paclitaxel with solvent-based paclitaxel followed by anthracyline/cyclophosphamide for patients with early breast cancer (GeparSepto); GBG 69.”
Nab-paklitaksel zastosowany w leczeniu neoadjuwantowym chorych na raka piersi wykazuje wyższą skuteczność w zakresie pCR w porównaniu do standardowego roztworu paklitakselu
Wyniki najnowszych badań pozwoliły stwierdzić, że standardowo stosowane w leczeniu neoadjuwantowym raka piersi antracykliny i taksany podawane w odwróconej kolejności są skuteczniejsze w zakresie odsetka patologicznych odpowiedzi całkowitych (pCR). Podobnie podwójna blokada receptorów HER2 jest skuteczniejsza w porównaniu z zastosowaniem samego trastuzumabu. W badaniu GeparSepto wysunięto teorię, że na wyższy odsetek pCR może mieć również wpływ zastosowanie nab-paklitakselu zamiast standardowego roztworu paklitakselu.
Nab-paklitaksel to cząsteczki paklitakselu zamknięte w mikrokapsułkach z albuminy. Taka formulacja pozwala na zmniejszenie działań niepożądanych leczenia i potencjalnie na dłuższe uwalnianie leku w organizmie.
W badaniu GeparSepto 1204 chore na wczesnego raka piersi zrandomizowano do grupy otrzymującej nab-paklitaksel w dawce 125 mg/m2 co tydzień przez 12 tygodni (n=606) oraz grupy otrzymującej standardowy paklitakselu w dawce 80 mg/m2 co tydzień przez 12 tygodni (n=600). Dalsze leczenie w obu grupach obejmowało podawanie epirubicyny w dawce 90 mg/m2 co 3 tygodnie i cyklofosfamidu w dawce 600 mg/m2 przez 4 cykle. Chore ze stwierdzona nadekspresją HER2 (33% chorych) otrzymywały ponadto trastuzumab w dawce wysycającej 8 mg/kg, a następnie 6 mg/kg oraz pertuzumab w dawce wysycającej 840 mg, a następnie 420 mg co 3 tygodnie.
W uzyskanych wynikach stwierdzono odsetek pCR wynoszący 29% w grupie chorych otrzymujących paklitakselu i odsetek pCR 38% w grupie chorych otrzymujących nab-paklitaksel (p<0,01). W grupie chorych otrzymujących nab-paklitaksel częściej zgłaszano poważne działania niepożądane – 146 zdarzeń w porównaniu ze 119 w grupie chorych leczonych paklitakselem.
Nab-paklitaksel to cząsteczki paklitakselu zamknięte w mikrokapsułkach z albuminy. Taka formulacja pozwala na zmniejszenie działań niepożądanych leczenia i potencjalnie na dłuższe uwalnianie leku w organizmie.
W badaniu GeparSepto 1204 chore na wczesnego raka piersi zrandomizowano do grupy otrzymującej nab-paklitaksel w dawce 125 mg/m2 co tydzień przez 12 tygodni (n=606) oraz grupy otrzymującej standardowy paklitakselu w dawce 80 mg/m2 co tydzień przez 12 tygodni (n=600). Dalsze leczenie w obu grupach obejmowało podawanie epirubicyny w dawce 90 mg/m2 co 3 tygodnie i cyklofosfamidu w dawce 600 mg/m2 przez 4 cykle. Chore ze stwierdzona nadekspresją HER2 (33% chorych) otrzymywały ponadto trastuzumab w dawce wysycającej 8 mg/kg, a następnie 6 mg/kg oraz pertuzumab w dawce wysycającej 840 mg, a następnie 420 mg co 3 tygodnie.
W uzyskanych wynikach stwierdzono odsetek pCR wynoszący 29% w grupie chorych otrzymujących paklitakselu i odsetek pCR 38% w grupie chorych otrzymujących nab-paklitaksel (p<0,01). W grupie chorych otrzymujących nab-paklitaksel częściej zgłaszano poważne działania niepożądane – 146 zdarzeń w porównaniu ze 119 w grupie chorych leczonych paklitakselem.
