Postępy w leczeniu raka piersi
Autor: Andrzej Kordas
Data: 11.08.2015
Źródło: Marta Koblańska
Konferencja St Gallen, która odbyła się w tym roku po razie pierwszy w Wiedniu przyniosła nowe zalecenia dotyczące leczenia wczesnego raka piersi. Chirurgia zmierza w kierunku leczenia jak najmniej rozległego, nowością jest także leczenia adjuwantowe.
Najnowsze wytyczne z St Gallen zalecają w leczeniu oszczędzającym jako wystarczający margines cięcia taki, w którym nie ma nacieków nowotworowych w linii cięcia, co pozwala na wykonywanie mniej rozległych zabiegów. Jeżeli w jednym do dwóch węzłów wartowniczych są przerzuty, ale chora jest poddana leczeniu oszczędzającemu i zostanie potem poddana radioterapii można bezpiecznie zrezygnować z usunięcia reszty węzłów pachowych.
W radioterapii notuje się powrót do bardziej rozległego napromieniania. U chorych z zajętymi węzłami chłonnymi, które nie zostały usunięte podczas operacji, napromienia się obszary węzłowe i to prowadzi do wydłużenia czasu przeżycia.
Rak piersi to nie jedna choroba, ale kilka chorób wywodzących się z jednego narządu, ale zachowujących się dość różnie. Jeżeli mamy wszystkie receptory (estrogenowe, progesteronowe i HER 2) ujemne to mamy do czynienia z rakiem potrójnie ujemnym. Jeżeli mamy dodatnie receptory estrogenowe i ujemne HER2 jest to rak luminalny. Jeśli mamy ujemne receptory i dodatni HER 2 to rak HER 2 dodatni. Jeśli dodatnie są receptory estrogenowe i progesteronowe i HER 2 – to rak HER 2 dodatni luminalny.
Nowością w raku piersi jest udział leczenia neoadjuwantowego, czyli indukcyjnego, które oznacza zmienioną kolejność radioterapii i zabiegu operacyjnego. Najpierw podaje się radioterapię lub chemioterapię, dopiero potem wykonuje się zabieg operacyjny. W tej chwili to leczenie jest coraz częściej stosowane u chorych z rakiem potrójnie ujemnym i HER 2 dodatnim.
- Powód leczenia adjuwantowego jest prosty. Duży guz wymaga często amputacji, przy małym guzie można zastosować leczenie oszczędzające. Czyli, jeśli uda nam się zmniejszyć guz pod wpływem leczenia indukcyjnego możliwe jest częstsze zachowanie piersi lub wykonanie zabiegu mniej rozległego – mówi dr Elzbieta Senkus-Konefka z Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego podczas Letniej Akademii Onkologicznej dla Dziennikarzy.
Raka potrójnie ujemnego leczy się jedynie chemioterapią i nie ma innych metod terapii. To co jest nowe to to, że u nosicielek mutacji BRCA 1 często występuje rak potrójnie ujemny i u tej populacji być może dodatkową korzyść daje zastosowanie pochodnych platyny. W raku HER 2 dodatnim podstawą terapii uzupełniającej jest chemioterapia w skojarzeniu z herceptyną. W populacji najniższego ryzyka u chorych z HER 2 dodatnim można podać łagodną chemioterapię, zamiast leczenia agresywnego. W rakach luminalnych Her 2 ujemnych wszystkie chore otrzymują hormonoterapię, ale wybór zastosowania chemioterapii zależy od ryzyka nawrotu i przewidywanej wrażliwości na chemioterapię. Przy wyższym ryzyku nawrotu i wysoką wrażliwością na chemioterapię obok hormonoterapii jest stosowana chemioterapia. W jej określeniu pomagają badania molekularne, które mogą bardziej dokładnie określić rokowanie. Przy wysokim ryzyku zalecana jest także farmakologiczna supresja jajników, czyli wygaszanie ich aktywności, aby poprawić wyniki leczenia, albo wydłużyć leczenie do 10 lat.
U chorych otrzymujących bisfosfoniany, znane z leczenia osteoporozy, obniża się ryzyko nawrotu i przerzutów odległych w raku piersi u kobiety po menopauzie.
W radioterapii notuje się powrót do bardziej rozległego napromieniania. U chorych z zajętymi węzłami chłonnymi, które nie zostały usunięte podczas operacji, napromienia się obszary węzłowe i to prowadzi do wydłużenia czasu przeżycia.
Rak piersi to nie jedna choroba, ale kilka chorób wywodzących się z jednego narządu, ale zachowujących się dość różnie. Jeżeli mamy wszystkie receptory (estrogenowe, progesteronowe i HER 2) ujemne to mamy do czynienia z rakiem potrójnie ujemnym. Jeżeli mamy dodatnie receptory estrogenowe i ujemne HER2 jest to rak luminalny. Jeśli mamy ujemne receptory i dodatni HER 2 to rak HER 2 dodatni. Jeśli dodatnie są receptory estrogenowe i progesteronowe i HER 2 – to rak HER 2 dodatni luminalny.
Nowością w raku piersi jest udział leczenia neoadjuwantowego, czyli indukcyjnego, które oznacza zmienioną kolejność radioterapii i zabiegu operacyjnego. Najpierw podaje się radioterapię lub chemioterapię, dopiero potem wykonuje się zabieg operacyjny. W tej chwili to leczenie jest coraz częściej stosowane u chorych z rakiem potrójnie ujemnym i HER 2 dodatnim.
- Powód leczenia adjuwantowego jest prosty. Duży guz wymaga często amputacji, przy małym guzie można zastosować leczenie oszczędzające. Czyli, jeśli uda nam się zmniejszyć guz pod wpływem leczenia indukcyjnego możliwe jest częstsze zachowanie piersi lub wykonanie zabiegu mniej rozległego – mówi dr Elzbieta Senkus-Konefka z Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego podczas Letniej Akademii Onkologicznej dla Dziennikarzy.
Raka potrójnie ujemnego leczy się jedynie chemioterapią i nie ma innych metod terapii. To co jest nowe to to, że u nosicielek mutacji BRCA 1 często występuje rak potrójnie ujemny i u tej populacji być może dodatkową korzyść daje zastosowanie pochodnych platyny. W raku HER 2 dodatnim podstawą terapii uzupełniającej jest chemioterapia w skojarzeniu z herceptyną. W populacji najniższego ryzyka u chorych z HER 2 dodatnim można podać łagodną chemioterapię, zamiast leczenia agresywnego. W rakach luminalnych Her 2 ujemnych wszystkie chore otrzymują hormonoterapię, ale wybór zastosowania chemioterapii zależy od ryzyka nawrotu i przewidywanej wrażliwości na chemioterapię. Przy wyższym ryzyku nawrotu i wysoką wrażliwością na chemioterapię obok hormonoterapii jest stosowana chemioterapia. W jej określeniu pomagają badania molekularne, które mogą bardziej dokładnie określić rokowanie. Przy wysokim ryzyku zalecana jest także farmakologiczna supresja jajników, czyli wygaszanie ich aktywności, aby poprawić wyniki leczenia, albo wydłużyć leczenie do 10 lat.
U chorych otrzymujących bisfosfoniany, znane z leczenia osteoporozy, obniża się ryzyko nawrotu i przerzutów odległych w raku piersi u kobiety po menopauzie.
