Rola kwasu zoledronowego w uzupełniającym leczeniu chorych na raka piersi we wczesnym stadium zaawansowania
Autor: Małgosia Michalak
Data: 01.09.2014
Źródło: Coleman R, Cameron D, Dodwell D i wsp. Adjuvant zoledronic acid in patients with early breast cancer: final efficacy analysis of the AZURE (BIG 01/04) randomised open-label phase 3 trial. Lancet Oncol. 2014;15(9):997-1006
Badanie AZURE zaprojektowano w celu określenia skuteczności kwasu zoledronowego w wydłużeniu czasu wolnego od choroby (ang. disease free survival, DFS) u chorych na raka piersi we wczesnym stopniu zaawansowania z dużym ryzykiem wznowy.
Badanie AZURE to otwarte, wieloośrodkowe, randomizowane badanie kliniczne z grupą kontrolną. Uczestniczki w II lub III stopniu zaawansowania losowo przydzielono w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej standardową uzupełniającą chemioterapię, bądź tą samą chemioterapię z 4 mg kwasu zoledronowego podawanego dożylnie sześciokrotnie co 3-4 tygodnie, a następnie 8 dawek co 3 miesiące, następnie 5 dawek co 6 miesięcy. Łącznie leczenie kwasem zoledronowym trwało 5 lat.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był DFS, natomiast drugorzędowe punkty końcowe badania to między innymi: czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS), czas do pojawienia sie przerzutów kostnych oraz czas do wznowy odległej. Do badania włączono w latach 2003-2006 3360 kobiet. W momencie analizy danych mediana obserwacji wynosiła 84 miesiące. Wskaxniki DFS, OS oraz czasu do rozwoju przerzutów odległych nie różniły sie pomiędzy grupami. Wykazano, że kwas zoledronowy zredukował powstawanie przerzutów kostnych, zarówno jako pierwszego zdarzenia, jak również w trakcie całego okresu obserwacji.
Odsetek martwicy kości żuchwy wynosił 1,7% u chorych otrzymujących kwas zoledronowy. Zdarzenie to było w większości ograniczone do chorych wymagających resekcj zębów.
Podsumowując: Analiza końcowa danych z badania AZURE nie wykazała poprawy w zakresie czasu wolnego od choroby u kobiet otrzymujących bisfosfoniany. DFS oraz OS były podobne w obu podgrupach. Wykazano jednak znaczącą poprawę w zakresie czasu wolnego od rozsiewu choroby do narządów odległych (poza kośćmi) u kobiet, które w momencie włączenia do badania były w okresie pomenopauzalnym, niezależnie od statusu receptorowego guza pierwotnego.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był DFS, natomiast drugorzędowe punkty końcowe badania to między innymi: czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS), czas do pojawienia sie przerzutów kostnych oraz czas do wznowy odległej. Do badania włączono w latach 2003-2006 3360 kobiet. W momencie analizy danych mediana obserwacji wynosiła 84 miesiące. Wskaxniki DFS, OS oraz czasu do rozwoju przerzutów odległych nie różniły sie pomiędzy grupami. Wykazano, że kwas zoledronowy zredukował powstawanie przerzutów kostnych, zarówno jako pierwszego zdarzenia, jak również w trakcie całego okresu obserwacji.
Odsetek martwicy kości żuchwy wynosił 1,7% u chorych otrzymujących kwas zoledronowy. Zdarzenie to było w większości ograniczone do chorych wymagających resekcj zębów.
Podsumowując: Analiza końcowa danych z badania AZURE nie wykazała poprawy w zakresie czasu wolnego od choroby u kobiet otrzymujących bisfosfoniany. DFS oraz OS były podobne w obu podgrupach. Wykazano jednak znaczącą poprawę w zakresie czasu wolnego od rozsiewu choroby do narządów odległych (poza kośćmi) u kobiet, które w momencie włączenia do badania były w okresie pomenopauzalnym, niezależnie od statusu receptorowego guza pierwotnego.
