Skojarzenie pazopanibu z paklitakselem wykazuje aktywność w nawracającym raku pęcherza moczowego

W trakcie Genitourinary Cancers Symposium w Orlando przedstwiono doniesienie wskazujące na aktywność skojarzenia paklitakselu z terapią celowaną pazopanibem (Votrient, GSK) u chorych na nawrotowe lub oporne na leczenie nowotwory układu moczowego.

Rak wywodzący się z nabłonka układu moczowego z obecnością przerzutów jest zwykle chorobą niepoddającą się leczeniu po zastosowaniu chemioterapii oparatej na pochodnych platyny w skojarzeniu z metotreksatem, winblastyną, doksorubicyną lub gemcytabiną. Po zastosowaniu tych terapii odpowiedź odnotowuje się u około połowy chorych z medianą przeżycia wynoszącą 13 miesięcy. Przeżycia są rzadkie a nawroty nieuniknione. Dane pochodzące z dotychczas przeprowadzonych badań nad terapią celowaną w tej grupie chorych obejmującą podawanie sorafenibu (Nexavar, Bayer Healthcare) czy sunitynibu (Sutent, Pfizer) wykazują, że ich skuteczność jest ograniczona. Brak zarejestrowanego leku do terapii 2. linii jest według badaczy dużym problemem. W badaniach fazy 1. u takich chorych pazopanib wykazał umiarkowaną aktywność w monoterapii lub w skojarzeniu. Wyniki wcześniejszych badań w tej fazie wskazały, że najskuteczniejszym skojarzeniem jest 800 mg pazopanibu na dobę z paklitakselem w dawce 80 mg/m2. W badaniu 2. fazy oceniono działanie leczenia skojarzonego paklitakselem i pazopanibem w przypadku choroby opornej na leczenie. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetek obiektywnych odpowiedzi (ang. objective response rate, ORR), a drugorzędowe punkty obejmowały bezpieczeństwo i przeżycie wolne od progresji choroby (ang. progression-free survival, PFS). Ogółem do badania włączono 28 chorych, z których 50% odpowiedziało na leczenie. Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby wyniosła 6 miesięcy a mediana przeżycia całkowitego 8 miesięcy. Toksyczności 3 i 4 stopnia były stosunkowo rzadkie, chociaż u większości chorych doszło do działań niepożądanych ze strony układu krwiotwórczego takich jak niedokrwistość (69%), małopłytkowość (47%), neutropenia (38%) i gorączka neutropeniczna (6%). Działania niepożądane niehematologiczne obejmowały zmęczenie (63%), biegunkę (44%), nudności/wymioty (41%) i neuropatię (44%). Na podstwie tych wyników zaplanowano badanie 3. fazy u chorych z zaawansowanymi nowotworami układu moczowego otrzymujących wcześniej chemioterapię z powodu choroby przerzutowej. W sierpniu 2014 roku firma GSK kierując się wewnętrznymi priorytetami zdecydowała o wstrzymaniu tego badania. Wielu badaczy wyraziło duże rozczarowanie z tego powodu, ponieważ skojarzenie pazopanibu z paklitakselem było niezwykle obiecującym sposobem terapii, a brak dalszego zinteresowania i sponsorowania ze strony firmy praktycznie uniemożliwia dalszy rozwój tej terapii.