Skuteczność pembrolizumabu w raku głowy i szyi z przerzutami

Zgodnie z wynikami przedstawionymi na kongresie ASCO 2015 (American Society of Clinical Oncology) w Chicago (LBA 6008), inhibitor programowanej śmierci komórki (PD-1) pembrolizumab, wykazał klinicznie istotny całkowity odsetek odpowiedzi wynoszący 24,8% u chorych na nawrotowego lub przerzutowego płaskonabłonkowego raka głowy i szyi.

Jak podkreślili autorzy badania, najlepszym jak dotąd zarejestrowanym lekiem ukierunkowanym molekularnie u chorych na raka głowy i szyi jest cetuksymab, który pozwala na uzyskanie 10-13% odpowiedzi. W związku z tym opublikowane wyniki leczenia pertuzumabem zwiększają te wartość ponad dwukrotnie. Do badania kohortowego KEYNOTE-012 włączono 132 chorych na nawrotowego lub przerzutowego płaskonabłonkowego raka głowy i szyi, których przydzielono do grupy otrzymującej 200 mg pembrolizumabu co 3 tygodnie niezależnie od ekspresji PD-1-ligand 1 (L1) lub stanu nosicielstwa ludzkiego wirusa brodawczaka (ang. human papilloma virus, HPV). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetek odpowiedzi. Analiza obejmująca 117 chorych wykazała, że odsetek ten wyniósł 24,8%, co wskazuje, że na każdych czterech chorych, jeden odpowiedział na leczenie. Odsetek odpowiedzi wyniósł 20,6% u chorych z obecnością oraz 27,2% u chorych bez obecności HPV, potwierdzając tym samym aktywność leku w obu tych grupach. Ponadto 14,8% chorych uczestniczących w badaniu uzyskało stabilizację choroby. W sumie odsetek kontroli choroby wyniósł 50%, co według badaczy jest bardzo znaczące w tej chorobie, w szczególności u chorych wcześniej intensywnie leczonych. Ogółem u 56% chorych odnotowano zmniejszenie rozmiarów guza. Analizując chorych, którzy odnieśli korzyść z leczenia pembrolizumabem wykazano, że odpowiedź odnotowano zwykle w okresie między 8-16 tygodni, choć możliwe były również późniejsze odpowiedzi. U większości chorych (86%) odpowiedź utrzymywała się długo, a wielu chorych nadal jest leczonych. Według autorów badania leczenie było dobrze tolerowane. Najczęstszym działaniem niepożądanym było zmęczenie występujące u 15,2% chorych. U kilku chorych odnotowano bardziej nasilone działania niepożądane. U dwóch chorych było to zapalenie płuc stopnia 3., a u jednego zapalenie jelita grubego stopnia 3. Obecnie trwa badanie mające na celu ocenę stanu PD-L1 u tych chorych. Komentując uzyskane wyniki Gregory A. Masters z Thomas Jefferson University podkreślił, że jest to jeszcze jeden przykład, że immunoterapia ukierunkowana na PD-1 może przynieść więcej korzyści niż dotychczas stosowane leki przy mniejszej ilości działań niepożądanych. Dodatkowo zróżnicowanie chorych, którzy odpowiedzieli na to leczenie jest zdecydowanie większe niż we wcześniejszych badaniach klinicznych. Nadal jednak potrzebne są większe badania kliniczne z dłuższym okresem obserwacji głównie w celu oceny wpływu terapii na przeżycie.