Stężenie witaminy D w chwili rozpoznania wpływa na rokowanie chorych na raka piersi
Autor: Marta Koblańska
Data: 09.12.2016
Źródło: JAMA Oncology
Jak wskazują wyniki badania Pathways opublikowane w JAMA Oncology, stężenie witaminy D (25-hydroksywitaminy D, 25OHD) oznaczenie w momencie rozpoznania raka piersi jest niezależnie związane z rokowaniem chorych na raka piersi, szczególnie u chorych w wieku przedmenopauzalnym.
Badanie wykazało, że niskie stężenie 25OHD związane jest z niekorzystnym rokowaniem u chorych na raka piersi, koreluje również dość często z rozpoznaniem potrójnie-ujemnego raka piersi. Jak podkreślają badacze, wyniki te dostarczają istotnych dowodów na odwrotną zależność pomiędzy stężeniem witaminy D, a ryzykiem progresji raka piersi i zgonu.
Badanie Pathways było prospektywnym badaniem, w którym oceniano czy stężenie witaminy D w chwili rozpoznania raka piersi ma wpływ na rokowanie. Do badania włączono chore z Kaiser Permanente Northern California, u których stwierdzono inwazyjnego raka piersi. Chore obserwowano i analizowano wyniki oraz choroby współistniejące w 12, 24, 48, 72 i 96 miesiącu. Analizę próbek krwi przeprowadzono u 1666 chorych.
Niższe stężenia witaminy D stwierdzono u chorych, u których nowotwór był bardziej zaawansowany, a najniższe stężenie stwierdzano u chorych w wieku przedmenopauzalnym z rozpoznaniem potrójnie ujemnego raka piersi. Przyjmując jako grupę referencyjną chore z rozpoznaniem z podtypem luminalnym A raka piersi, 2/3 kobiet z najwyższym stężeniem 25OHD w wieku przedmenopauzalnym miały mniejsze ryzyko występowania potrójnie-ujemnego raka piersi niż 1/3 chorych z najniższym stężeniem 25OHD.
Podsumowując z chorymi z najniższymi wartościami stężenia 25OHD, chore z najwyższymi wartościami, nawet po skorygowaniu o kliniczne czynniki prognostyczne, mają dłuższy czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) (HR 0,72; 95% CI 0,54-0,98). Związek ten jest bardziej widoczny u kobiet w wieku przedmenopauzalnym (HR 0,45; 95% CI 0,21-0,96). Dodatkowo u kobiet w wieku przedmenopauzalnym istniał również związek pomiędzy stężeniem 25OHD a przeżyciem zależnym od raka piersi (ang. breast cancer-specific survival) (HR 0,37; 95% CI 0,15-0,93) oraz przeżyciem wolnym od choroby inwazyjnej (ang. invasive disease-free survival) (HR 0,58; 95% CI 0,34-1,01).
Badacze podkreślają, że uzyskane przez nich wyniki są zgodne z danymi dostępnymi w piśmiennictwie, które sugerują dłuższe przeżycie całkowite u chorych z wyższym stężeniem 25OHD. Podkreślają jednak, że ważna jest ostrożność w interpretacji wyników, ponieważ stężenie witaminy D w surowicy zależne jest również od wielu zmian fizjologicznych i czynników środowiskowych.
Badanie Pathways było prospektywnym badaniem, w którym oceniano czy stężenie witaminy D w chwili rozpoznania raka piersi ma wpływ na rokowanie. Do badania włączono chore z Kaiser Permanente Northern California, u których stwierdzono inwazyjnego raka piersi. Chore obserwowano i analizowano wyniki oraz choroby współistniejące w 12, 24, 48, 72 i 96 miesiącu. Analizę próbek krwi przeprowadzono u 1666 chorych.
Niższe stężenia witaminy D stwierdzono u chorych, u których nowotwór był bardziej zaawansowany, a najniższe stężenie stwierdzano u chorych w wieku przedmenopauzalnym z rozpoznaniem potrójnie ujemnego raka piersi. Przyjmując jako grupę referencyjną chore z rozpoznaniem z podtypem luminalnym A raka piersi, 2/3 kobiet z najwyższym stężeniem 25OHD w wieku przedmenopauzalnym miały mniejsze ryzyko występowania potrójnie-ujemnego raka piersi niż 1/3 chorych z najniższym stężeniem 25OHD.
Podsumowując z chorymi z najniższymi wartościami stężenia 25OHD, chore z najwyższymi wartościami, nawet po skorygowaniu o kliniczne czynniki prognostyczne, mają dłuższy czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) (HR 0,72; 95% CI 0,54-0,98). Związek ten jest bardziej widoczny u kobiet w wieku przedmenopauzalnym (HR 0,45; 95% CI 0,21-0,96). Dodatkowo u kobiet w wieku przedmenopauzalnym istniał również związek pomiędzy stężeniem 25OHD a przeżyciem zależnym od raka piersi (ang. breast cancer-specific survival) (HR 0,37; 95% CI 0,15-0,93) oraz przeżyciem wolnym od choroby inwazyjnej (ang. invasive disease-free survival) (HR 0,58; 95% CI 0,34-1,01).
Badacze podkreślają, że uzyskane przez nich wyniki są zgodne z danymi dostępnymi w piśmiennictwie, które sugerują dłuższe przeżycie całkowite u chorych z wyższym stężeniem 25OHD. Podkreślają jednak, że ważna jest ostrożność w interpretacji wyników, ponieważ stężenie witaminy D w surowicy zależne jest również od wielu zmian fizjologicznych i czynników środowiskowych.
