Trametynib może odgrywać podwójną rolę w raku z komórek Merkla

Wyniki najnowszego badania opublikowanego w Cell Host & Microbe wykazują, że trametynib (Mekinist) zarejestrowany przez Amerykańską Agencję Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration, FDA) do leczenia czerniaka i innych nowotworów może hamować zakażenie wirusowe poprzez inhibicję transkrypcji i replikacji poliomawirusa w komórkach Merkla

Badacze wykazali, że trametynib w małych dawkach całkowicie eliminuje zakażenie wirusowe w hodowlach komórkowych, a poza tym potwierdzono, że lek nie wpływa na komórki prawidłowe. W opinii badaczy trametynib będzie mógł być też stosowany przy niewielkich działaniach niepożądanych do zmniejszenia miana wirusów u chorych z niedoborami odporności. Dodatkowo należy też podkreślić, że jednym z oczekiwań badaczy jest, że trametynib będzie miał działanie zapobiegawcze w odniesieniu do raka Merkla. Zakażenie poliomawirusem komórek Merkla może u osób z niedoborami odporności prowadzić do rozwoju raka z komórek Merkla. Stało się to podstawą do podjęcia badań nad charakterystyką tego onkogennego wirusa i następstwami zakażeń, a jednocześnie nad lekami, które mogłyby hamować jego rozwój. Poliomawirus zakaża głównie ludzkie fibroblasty skóry. Z kolei rak z komórek Merkla, który bardzo szybko daje przerzuty odległe charakteryzuje się wysoką śmiertelnością sięgającą 33%. Odsetek przeżyć pięcioletnich u chorych w tym nowotworze sięga 45%. Dla osiągnięcia celu badania badacze opracowali specjalną hodowlę komórkową, którą zakażono poliomawirusem komórek Merkla, co pozwoliło lepiej przyjrzeć się zależnością przyczynowo-skutkową pomiędzy DNA wirusa a rozwojem nowotworu. Badacze opisali aktywację określonych enzymów w trakcie zakażenia poliomawirusem komórek Merkla oraz zależność między samym zakażeniem a aktywnością enzymatyczną komórek. Poliomawirus komórek Merkla najczęściej znajdowany jest w komórkach ludzkiej skóry. Najczęstszymi czynnikami ryzyka rozwoju raka komórek Merkla jest nadmierna ekspozycja na światło słoneczne i promieniowanie ultrafioletowe, leki immunosupresyjne oraz zaawansowany wiek. Fizjologiczna czynność komórek Merkla znajdujących się w dolnej części naskórka nie jest do końca znana, niemniej jednak uważa się, że mają one związek z komórkami odpowiedzialnymi za reakcje na światło słoneczne. Kolejnym krokiem badawczym będzie opracowanie modelu zwierzęcego do oceny mechanizmów odpowiedzialnych za rozwój raka z komórek Merkla w następstwie zakażenia poliomawirusem.