Trastuzumab emtansine (T-DMI) w leczeniu chorych na raka piersi z przerzutami
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 28.02.2013
Źródło: Hurvitz S, Dirix L, Kocsis J et al. phase II randomized study of transtuzumab emtansine vs trastuzumab plus docetaksel in patients with human epidermal growth factor receptor 2-positive metastatic breast cancer. J Clin Oncol. Ahead of print, Feb 11, 2013.
W Journal of Clinical Oncology opublikowano wyniki randomizowanego badania II fazy oceniającego skuteczność T-DM1 w porównaniu z trastuzumabem skojarzonym z docetakselem u chorych na HER2 pozytywnego raka piersi z przerzutami.
Trastuzumab-MCC-DM1 (T-DM1) jest nowym przeciwciałem monoklonalnym. T-DM1 składa się z trastuzumabu (T), do którego linkerem dołączony jest inhibitor tubuliny (DM-1) o mechanizmie działania podobnym do alkaloidów vinca. T-DM1 wiąże się z receptorem HER2 z podobnym powinowactwem co trastuzumab. Po połączeniu T-DM1 z receptorem HER2 dochodzi do wewnątrzkomórkowego uwolnienia DM-1 doprowadzającego do śmierci komórki nowotworowej.
Do badania II fazy zakwalifikowano 137 kobiet chorych na HER2 pozytywnego raka piersi z przerzutami. W jednym ramieniu badania chore otrzymywały T-DM1, w drugim trastuzumab w połączeniu z docetakselem (randomizacja 1:1). Zakwalifikowane chore nie otrzymywały wcześniej leczenia z powodu choroby przerzutowej. Odsetek obiektywnych odpowiedzi klinicznych po zastosowanym leczeniu był wyższy u chorych otrzymujących T-DM1 (64%) niż leczonych schematem dwulekowym (58%). Mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival) również była wyższa w grupie badanej (14,2 vs 9,2 miesięcy; p=0.035). Tolerancja leczenia była lepsza w grupie chorych otrzymujących T-DM1 – toksyczność ≥3 stopnia zanotowano u 46% vs 90%. Z powodu toksyczności leczenia terapię przerwano u 7% i 41% chorych otrzymujących odpowiednio T-DM1 i trastuzumab z docetakselem. Wstępne analiza oceniające medianę całkowitego przeżycia chorych (OS – overall survival) nie wykazała różnicy pomiędzy badanymi grupami.
Do badania II fazy zakwalifikowano 137 kobiet chorych na HER2 pozytywnego raka piersi z przerzutami. W jednym ramieniu badania chore otrzymywały T-DM1, w drugim trastuzumab w połączeniu z docetakselem (randomizacja 1:1). Zakwalifikowane chore nie otrzymywały wcześniej leczenia z powodu choroby przerzutowej. Odsetek obiektywnych odpowiedzi klinicznych po zastosowanym leczeniu był wyższy u chorych otrzymujących T-DM1 (64%) niż leczonych schematem dwulekowym (58%). Mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival) również była wyższa w grupie badanej (14,2 vs 9,2 miesięcy; p=0.035). Tolerancja leczenia była lepsza w grupie chorych otrzymujących T-DM1 – toksyczność ≥3 stopnia zanotowano u 46% vs 90%. Z powodu toksyczności leczenia terapię przerwano u 7% i 41% chorych otrzymujących odpowiednio T-DM1 i trastuzumab z docetakselem. Wstępne analiza oceniające medianę całkowitego przeżycia chorych (OS – overall survival) nie wykazała różnicy pomiędzy badanymi grupami.
