Vemurafenib (PLX4032) skuteczny u chorych na zaawansowanego czerniaka

Podczas spotkania ASCO (American Society of Clinical Oncology) 2011, które odbyło się w Chicago zaprezentowano wyniki badania III fazy (BRIM) oceniającego efektywność inhibitora BRAF – vemurafenibu w pierwszej linii leczenia u chorych na zaawansowanego czerniaka, których guzy prezentowały mutację BRAF.

W komórkach różnych typów nowotworów obserwuje się zaburzenia przekazywania sygnałów w następstwie zmian aktywności kinaz tyrozynowych. W 40-60% czerniaków i 7-8% wszystkich nowotworów obserwuje się aktywującą mutację w genie kodującym białko kinazy B-RAF (BRAF). W wyniku mutacji w obrębie genu BRAF dochodzi do aktywacji ścieżki sygnałowej MAP (Mitogen-Activated Protein) i przekazania sygnału do jądra komórki nowotworowej. Vemurafenib (PLX4032) jest silnym selektywnym inhibitorem BRAF. Do przeprowadzonego, wieloośrodkowego, randomizowanego badania fazy III, w którym oceniano skuteczność vemurafenibu, zakwalifikowano 675 chorych na nieoperacyjnego czerniaka (stopień IIIC i IV), których guzy prezentowały mutację w genie BRAF V600E. Chorzy kwalifikowani do leczenia nie otrzymywali wcześniej leczenia systemowego z powodu zaawansowanego czerniaka. W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali PLX4032 w dawce 960 mg p.o. 2 x dziennie, w drugim dakarbazynę (DTIC) 1000 mg/m2 i.v. co 3 tygodnie (randomizacja 1:1). Chorzy otrzymujący DTIC, u których zaobserwowano progresję choroby mieli możliwość otrzymywania vemurafenibu. Obiektywne odpowiedzi kliniczne po zastosowanej terapii zanotowano u 48,4% i 5,5% chorych leczonych odpowiednio vemurafenibem i DTIC. Zaobserwowano istotne statystycznie wydłużenie mediany czasu wolnego do progresji (progression free survival – PFS) u chorych leczonych vemurafenibem (5,3 miesięcy) w porównaniu do badanych otrzymujących DTIC (1,6 miesięcy; p<0,0001), natomiast na określenie mediany czasu całkowitego przeżycia (overall survival – OS) jest jeszcze zbyt wcześnie. Do najczęstszych działań niepożądanych obserwowanych po zastosowaniu vemurafenibu należały: biegunka, wysypka skórna, łysienie, nadwrażliwość na światło, zmęczenie, artralgia i keratoacanthoma/rak płaskonabłonkowy skóry.