Zabiegi chirurgiczne w leczeniu raka prostaty wpływają na aktywność seksualną obojga partnerów

Szwajcarscy badacze sugerują konieczność poradnictwa seksuologicznego dla obojga partnerów po operacji raka prostaty u mężczyzny

W przeprowadzonym badaniu oceniono aktywność i satysfakcję seksualną u par, w których u mężczyzny przeprowadzono zabieg chirurgiczny mający na celu usunięcie prostaty z powodu nowotworu. W trakcie tych zabiegów, obejmujących często pęcherzyki nasienne, starano się oszczędzić nerwy związane z funkcją erekcji. Badacze zwrócili uwagę, że nawet w przypadku tak przeprowadzonych zabiegów oszczędzających mężczyźni przez wiele miesięcy odczuwają trudności w uzyskaniu erekcji, a orgazmy przebiegają bez ejakulacji. Zwrócono też uwagę na brak otwartej informacji i rozmowy z obojgiem partnerów przed rozpoczęciem leczenia. Badanie oparto na informacjach uzyskanych od 21 par, które wypełniły specjalny kwestionariusz dotyczący aktywności seksualnych przed operacją raka prostaty oraz po 6 miesiącach od zabiegu. Średni wiek uczestników badania wynosił 62,4 roku dla mężczyzn i 60,7 lat dla kobiet. W 12 przypadkach operacja miała charakter obustronnie oszczędzający nerwy, w pozostałych przypadkach oszczędzono nerwy jednej strony. Jak można było się spodziewać, mężczyźni zgłaszali zaburzenia czynności erekcji po operacji, szczególnie wyraźne po jednostronnym zabiegu oszczędzającym. Co ważne, również kobiety odnotowały spadek czynności seksualnych po operacji u mężczyzny polegający na obniżeniu pożądania, podniecenia, nawilżenia, anorgazmii i braku satysfakcji ze współżycia. Badacze podkreślają, że zaburzenia seksualne w tego typu sytuacjach związane są nie tylko z fizycznymi następstwami leczenia, ale że terapia raka prostaty negatywnie wpływa na intymność obu partnerów, zmniejszając ich zainteresowanie życiem seksualnym. Powoduje to, że powrót do aktywności seksualnej po wielotygodniowej lub wielomiesięcznej przerwie może napotykać na trudności polegające na występowaniu dolegliwości bólowych. Wynika to z faktu, że regularne pożycie seksualne zapobiega lub co najmniej spowalnia zmiany menopauzalne w pochwie, a wielomiesięczna przerwa we współżyciu może te zmiany jeszcze bardziej nasilić. Po 6 miesiącach od operacji badacze odnotowali zmniejszenie zadowolenia z pożycia seksualnego, jednak bez istotności statystycznej.
Podsumowując: podkreślono, że wiele zmian związanych z chorobą i leczeniem, takich jak zmęczenie, nudności, zmiany błony śluzowej, zmiany przepływu krwi, utrata części cała wpływa na życie seksualne. Partnerzy powinni być na to przygotowani, a jedynym i najlepszym sposobem jest szczera rozmowa z obojgiem partnerów przed rozpoczęciem leczenia.