Zmodyfikowany schemat karboplatyny z paklitakselem u chorych na zaawansowanego raka jajnika
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 01.10.2013
Źródło: Katsumata N. et al. „Long-term results of dose-dense paclitaxel and carboplatin versus conventional paclitaxel and carboplatin for treatment of advanced epithelial ovarian, fallopian tube, or primary peritoneal cancer (JGOG 3016): a randomised, controlled
We wrześniowym wydaniu The Lancet Oncology zaprezentowano uaktualnione wyniki randomizowanego badania oceniającego skuteczność standardowego schematu chemioterapii składającego się z karboplatyny i paklitakselu podawanego co trzy tygodnie w porównaniu do schematu zawierającego te same cytostatyki, gdzie paklitaksel stosowany był raz w tygodniu u chorych na zaawansowanego raka jajnika, jajowodu oraz pierwotnego raka otrzewnej.
JGOG 3016 jest dużym randomizowanym badaniem, które było przeprowadzone w Japonii, natomiast jego wyniki były wcześniej publikowane.
631 kobiet chorych na raka jajnika w stopniu II-IV zostało zrandomizowanych do grupy otrzymującej standardowe leczenie (karboplatyna 6 AUC i paklitaksel 180 mg/m2 w dniu 1.) – 319 kobiet oraz do grupy leczonej cotygodniowo (karboplatyna 6 AUC w dniu 1, paklitaksel 80 mg/m2 w dniu 1. 8. i 15.) – 312 kobiet. Leczenie składało się z 6 cykli trwających 3 tygodnie. U osób ze stwierdzoną odpowiedzią (częściową lub całkowitą) po zastosowanym leczeniu podawano dodatkowe 3 cykle chemioterapii.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była ocena mediany przeżycia wolnego od progresji (PFS, progression-free survival), która w grupie leczonej standardowo wynosiła 17,5 miesiąca w porównaniu do 28,2 miesiąca (p=0,0037) u grupy leczonej cotygodniowo. Drugorzędowy punkt końcowy badania – mediana całkowitego przeżycia (OS, overall survival), w grupie leczonej cotygodniowo wynosiła100,5 miesiąca w porównaniu do 62,2 miesiąca (p=0,039) obserwowanych w grupie leczonej standardowym schematem.
Działania niepożądane nie były prezentowane w tym opracowaniu, jednakże we wcześniejszej publikacji w grupie leczonej cotygodniowo wykazano znamiennie częstsze występowanie anemii (69% vs. 44%), przy braku znaczącej różnicy w częstości reakcji nadwrażliwości czy neurotoksyczności.
Podsumowując – zastosowanie karboplatyny w pierwszym dniu cyklu chemioterapii z cotygodniowym podaniem paklitakselu stosowanym w dniach 1, 8, 15 każdego 21 dniowego cyklu leczenia u chorych na zaawansowanego raka jajnika w znaczący sposób wydłuża medianę całkowitego przeżycia i medianę przeżycia wolnego od progresji w porównaniu do standardowego schematu stosowanego w tym nowotworze.
631 kobiet chorych na raka jajnika w stopniu II-IV zostało zrandomizowanych do grupy otrzymującej standardowe leczenie (karboplatyna 6 AUC i paklitaksel 180 mg/m2 w dniu 1.) – 319 kobiet oraz do grupy leczonej cotygodniowo (karboplatyna 6 AUC w dniu 1, paklitaksel 80 mg/m2 w dniu 1. 8. i 15.) – 312 kobiet. Leczenie składało się z 6 cykli trwających 3 tygodnie. U osób ze stwierdzoną odpowiedzią (częściową lub całkowitą) po zastosowanym leczeniu podawano dodatkowe 3 cykle chemioterapii.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była ocena mediany przeżycia wolnego od progresji (PFS, progression-free survival), która w grupie leczonej standardowo wynosiła 17,5 miesiąca w porównaniu do 28,2 miesiąca (p=0,0037) u grupy leczonej cotygodniowo. Drugorzędowy punkt końcowy badania – mediana całkowitego przeżycia (OS, overall survival), w grupie leczonej cotygodniowo wynosiła100,5 miesiąca w porównaniu do 62,2 miesiąca (p=0,039) obserwowanych w grupie leczonej standardowym schematem.
Działania niepożądane nie były prezentowane w tym opracowaniu, jednakże we wcześniejszej publikacji w grupie leczonej cotygodniowo wykazano znamiennie częstsze występowanie anemii (69% vs. 44%), przy braku znaczącej różnicy w częstości reakcji nadwrażliwości czy neurotoksyczności.
Podsumowując – zastosowanie karboplatyny w pierwszym dniu cyklu chemioterapii z cotygodniowym podaniem paklitakselu stosowanym w dniach 1, 8, 15 każdego 21 dniowego cyklu leczenia u chorych na zaawansowanego raka jajnika w znaczący sposób wydłuża medianę całkowitego przeżycia i medianę przeżycia wolnego od progresji w porównaniu do standardowego schematu stosowanego w tym nowotworze.
