Znaczenie leczenia celowanego opartego na profilowaniu genetycznym tkanek nowotworu
Autor: Andrzej Kordas
Data: 07.09.2015
Źródło: Wheler JJ et al. „Prospective study comparing outcomes in patients with advanced malignancies on molecular alteration-matched versus non-matched therapy.” J Clin Oncol 33, 2015 (suppl; abstr 11019)
Dominującym trendem we współczesnej onkologii jest leczenie zindywidualizowane. Wiele firm oferuje możliwość sprawdzenia ekspresji określonego panelu genów, co pozwala określić wrażliwość nowotworu na konkretne cytostatyki. W trakcie kongresu ASCO 2015 (American Society of Clinical Oncology) zaprezentowano badanie porównujące zastosowanie w leczeniu zaawansowanych nowotworów terapii dobranych pod względem profilu molekularnego z tradycyjnie stosowanymi schematami.
W ramach badania w archiwalnych fragmentach tkanek chorych leczonych w MD Anderson Cancer Centre dokonano profilowania genomowego obejmującego 236 genów. Chorzy ze zmianami molekularnymi pozwalającymi na zastosowanie terapii dopasowanej do tych zmian preferencyjnie byli leczeni metodą nakierowana na dotknięty szlak sygnałowy w komórce. Stworzono specjalny system punktacji obejmujący trafienia bezpośrednie – gdy lek działał bezpośrednio w miejscu zidentyfikowanej zmiany lub na efektor znajdujący się poniżej zmiany w szlaku sygnałowym oraz pośrednie – gdy lek działał na efektor położony dalej na ścieżce sygnałowej. Całkowity wynik zależał od ilości bezpośrednich i pośrednich trafień oraz ilości zmian genetycznych.
Profilowanie molekularne przeprowadzono u 339 z 500 chorych, znajdując co najmniej jedno zaburzenie u 322 chorych (95%). Leczenie przeprowadzono u 175 chorych, z czego u 110 było to leczenie dopasowane do zidentyfikowanych zmian genetycznych, a u 65 chorych nie kierowano się dopasowaniem genetycznym. Podstawową przyczyną dla braku profilowania była niedostateczna dla celów badania ilość tkanki. Mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression-free survival) wyniosła w grupie leczonej w sposób celowany 3,9 miesiąca, a u pozostałych chorych 3,3 miesiąca (p=0,002). Mediana przeżycia całkowitego (OS – overall survival) wyniosła w tych grupach odpowiednio 10,8 miesiąca i 7,5 miesiąca (p=0,018). W trakcie sesji ustnej podano, że odsetek odpowiedzi (RR – response rate) był dwukrotnie wyższy w grupie leczonej w sposób celowany.
Podsumowując – wyniki badania przemawiają na korzyść terapii dostosowanych do profilu genetycznego nowotworu.
Profilowanie molekularne przeprowadzono u 339 z 500 chorych, znajdując co najmniej jedno zaburzenie u 322 chorych (95%). Leczenie przeprowadzono u 175 chorych, z czego u 110 było to leczenie dopasowane do zidentyfikowanych zmian genetycznych, a u 65 chorych nie kierowano się dopasowaniem genetycznym. Podstawową przyczyną dla braku profilowania była niedostateczna dla celów badania ilość tkanki. Mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression-free survival) wyniosła w grupie leczonej w sposób celowany 3,9 miesiąca, a u pozostałych chorych 3,3 miesiąca (p=0,002). Mediana przeżycia całkowitego (OS – overall survival) wyniosła w tych grupach odpowiednio 10,8 miesiąca i 7,5 miesiąca (p=0,018). W trakcie sesji ustnej podano, że odsetek odpowiedzi (RR – response rate) był dwukrotnie wyższy w grupie leczonej w sposób celowany.
Podsumowując – wyniki badania przemawiają na korzyść terapii dostosowanych do profilu genetycznego nowotworu.
