123RF
Czy warto myśleć o aterogennej Lp(a) w codziennej praktyce klinicznej? ►
Redaktor: Bogusz Soiński
Data: 28.10.2021
Źródło: konferencja Choroby Metaboliczne – Terapia Szyta na Miarę!
– Szacuje się, że 1,4 miliarda ludzi na świecie ma podwyższone stężenie lipoproteiny (a), większe lub równe 50 mg/dl, a mniej więcej jedna osoba na pięć jest narażona na wysokie ryzyko rozwoju choroby sercowo-naczyniowej wynikającej z podwyższonego stężenia Lp(a), istnieje przy tym duże zróżnicowanie etniczne – mówi prof. Marlena Broncel.
– Duże badania z zastosowaniem leków hipoglikemizujących pokazały, że im bardziej będziemy redukować stężenie cholesterolu LDL, tym lepiej dla naszego pacjenta. Najpierw były statyny, jednak ich stosowanie nie pozwoliło zredukować do minimum dużego ryzyka rezydualnego incydentów sercowo-naczyniowych. Badania z silniejszymi lekami nie dawały jednak zadowalających rezultatów – tłumaczy prof. dr hab. n. med. Marlena Broncel z Kliniki Chorób Wewnętrznych i Farmakologii Klinicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.
Ekspertka wyjaśnia, że ryzyko rezydualne jest szerokim pojęciem – dotyczy również niewyrównanej cukrzycy, podwyższonych parametrów zapalnych, a także pacjentów, którzy mimo kontrolowania stężenia LDL-C są narażeni na progresję miażdżycy, co wynika z ich podwyższonego stężenia Lp(a). Cholesterol LDL i lipoproteina (a) są bezspornie głównymi i niezależnymi od siebie głównymi czynnikami rozwoju miażdżycy.
Prof. Broncel opisuje już prawie 50-letnią historię badania Lp(a), patomechanizmy – prozapalny, prozakrzepowy i promiażdżycowy, interesującą budowę, a także strukturę apolipoproteiny (a) i wpływ alleli na stężenie lipoproteiny (a).
– Warto ocenić stężenie tej cząsteczki w surowicy i oznaczyć. Oznaczenie Lp(a) należy rozważyć u dorosłego pacjenta co najmniej raz w życiu, ponieważ jej stężenie w osoczu jest uwarunkowane genetycznie i trzeba zaznaczyć, że jest absolutnie niezależne od takich czynników, jak dieta czy wysiłek fizyczny – podkreśla prof. Broncel.
Specjalistka przedstawia również wytyczne Polskiego Towarzystwa Diagnostów Laboratoryjnych i Polskiego Towarzystwa Lipidologicznego oraz amerykańskiego National Lipid Association. Prof. Marlena Broncel omawia jeszcze ryzyko zawału serca i stenozy aortalnej, metody obniżania Lp(a), a także przypadki dwóch rodzinnych historii. Z nadzieją patrzy w przyszłość, mówiąc o mechanizmie działania TQJ230 – leku, który być może pojawi się za 2–3 lata...
Wykład „Czy warto myśleć o aterogennej Lp(a) w codziennej praktyce klinicznej?” został zaprezentowany podczas konferencji Choroby Metaboliczne – Terapia Szyta na Miarę! Wydawnictwa Termedia (kierownictwo naukowe: prof. dr hab. n. med. Leszek Czupryniak, prof. dr hab. n. med. Marlena Broncel).
Ekspertka wyjaśnia, że ryzyko rezydualne jest szerokim pojęciem – dotyczy również niewyrównanej cukrzycy, podwyższonych parametrów zapalnych, a także pacjentów, którzy mimo kontrolowania stężenia LDL-C są narażeni na progresję miażdżycy, co wynika z ich podwyższonego stężenia Lp(a). Cholesterol LDL i lipoproteina (a) są bezspornie głównymi i niezależnymi od siebie głównymi czynnikami rozwoju miażdżycy.
Prof. Broncel opisuje już prawie 50-letnią historię badania Lp(a), patomechanizmy – prozapalny, prozakrzepowy i promiażdżycowy, interesującą budowę, a także strukturę apolipoproteiny (a) i wpływ alleli na stężenie lipoproteiny (a).
– Warto ocenić stężenie tej cząsteczki w surowicy i oznaczyć. Oznaczenie Lp(a) należy rozważyć u dorosłego pacjenta co najmniej raz w życiu, ponieważ jej stężenie w osoczu jest uwarunkowane genetycznie i trzeba zaznaczyć, że jest absolutnie niezależne od takich czynników, jak dieta czy wysiłek fizyczny – podkreśla prof. Broncel.
Specjalistka przedstawia również wytyczne Polskiego Towarzystwa Diagnostów Laboratoryjnych i Polskiego Towarzystwa Lipidologicznego oraz amerykańskiego National Lipid Association. Prof. Marlena Broncel omawia jeszcze ryzyko zawału serca i stenozy aortalnej, metody obniżania Lp(a), a także przypadki dwóch rodzinnych historii. Z nadzieją patrzy w przyszłość, mówiąc o mechanizmie działania TQJ230 – leku, który być może pojawi się za 2–3 lata...
Wykład „Czy warto myśleć o aterogennej Lp(a) w codziennej praktyce klinicznej?” został zaprezentowany podczas konferencji Choroby Metaboliczne – Terapia Szyta na Miarę! Wydawnictwa Termedia (kierownictwo naukowe: prof. dr hab. n. med. Leszek Czupryniak, prof. dr hab. n. med. Marlena Broncel).
