Czy kierujemy się w praktyce klinicznej wytycznymi dotyczącymi diagnostyki raka płuca?

Obowiązujące aktualnie wytyczne postępowania w przebiegu resekcyjnego raka płuca zalecają rutynowe przeprowadzanie u wszystkich chorych: czynnościowych badań układu oddechowego, tomografii komputerowej oraz pozytonowej tomografii emisyjnej. Dotychczas nie przeprowadzono jednak badań oceniających zastosowanie powyższych wytycznych w praktyce klinicznej. Celem poszerzenia wiedzy na ten temat Meghan R. Flanagan i wsp. zaprojektowali badanie, którego wyniki zaprezentowano na łamach czasopisma The Annals of Thoracic Surgery.

Kohortowym badaniem objęto grupę 15 951 pacjentów z rakiem płuca poddawanych lobektomii lub pneumonektomii. Za postępowanie zgodne z wytycznymi uznawano przeprowadzenie czynnościowych badań układu oddechowego w czasie 180 dni od resekcji miąższu płuca oraz wykonanie tomografii komputerowej i pozytonowej tomografii emisyjnej w czasie 90 dni od zabiegu operacyjnego.
Ogółem, postępowanie zgodne z zaleceniami obserwowano u 61% pacjentów (57% w roku 2007, 66% w roku 2013; p < 0.001). Odnotowano ponadto, iż pacjenci których diagnostyka była prowadzona zgodnie z wytycznymi, istotnie częściej mieli wykonywane badania kontrolne, w porównaniu z osobami, których proces diagnostyczny nie odpowiadał w pełni zaleceniom (czynnościowe badania układu oddechowego: 21% vs 12%, p < 0.001; CT: 46% vs 22%, p < 0.001; PET: 2.3% vs 1.1%, p < 0.001). Analiza kosztów wykazała znamiennie wyższe koszty diagnostyczne wśród pacjentów diagnozowanych zgodnie z wytycznymi ($4,304 vs $3,454, p < 0.001).
Reasumując, autorzy badania wykazali, iż 40% pacjentów z resekcyjnym rakiem płuca nie jest poddawanych zalecanym, nieinwazyjnym badaniom oceniającym stopień zaawansowania choroby.