ESMO 2023. Amiwantamab z lazertynibem w leczeniu NDRP z mutacją EGFR

Skojarzenie amiwantamabu i lazertynibu wykazuje trwałą aktywność kliniczną u pacjentów z zaawansowanym NDRP z mutacją EGFR, u których doszło do nawrotu choroby po podaniu ozymertynibu. Wyniki badań przedstawiono podczas tegorocznego kongresu ESMO.

Aktywność amiwantamabu i lazertynibu u pacjentów z progresją choroby w trakcie lub po leczeniu ozymertynibem sugeruje, że podwójna blokada EGFR i MET przez amiwantamab może nasilać początkową aktywność lazertynibu wobec EGFR i może opóźniać rozwój oporności związanych z wtórnymi mutacjami oporności EGFR i aktywnością szlaków omijających MET.

Przełamanie oporności na ozymertynib dodatkowo komplikują heterogeniczne wzorce oporności i obecność innych mechanizmów, które mogą wystąpić nawet u jednego pacjenta. Ponadto na mechanizm oporności na ozymertynib może wpływać fakt, czy do progresji doszło w trakcie leczenia pierwszego, czy drugiego rzutu.

Podczas tegorocznego kongresu ESMO przedstawiono wyniki otwartego badania fazy I z eskalacją dawki i zwiększaniem dawki. W fazie eskalacji dawki ustalono zalecaną dawkę skojarzoną do badania II fazy; w fazie zwiększania dawki pierwszorzędowymi punktami końcowymi były bezpieczeństwo i całkowity odsetek odpowiedzi (ORR), a głównymi drugorzędowymi punktami końcowymi były przeżycie wolne od progresji choroby (PFS) i przeżycie całkowite.

Profil bezpieczeństwa amiwantamabu i lazertynibu był zasadniczo zgodny z wcześniejszymi doświadczeniami dotyczącymi każdego z leków stosowanych oddzielnie, przy czym u 4%. pacjentów wystąpiły zdarzenia stopnia ≥3; nie zidentyfikowano żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa.

W kohorcie badawczej obejmującej 45 pacjentów włączonych do badania bez selekcji biomarkerów ORR oceniany przez badacza wyniósł 36% (95% CI 22–51). Mediana czasu trwania odpowiedzi wyniosła 9,6 miesiąca, a mediana PFS 4,9 miesiąca.

Analizy przy użyciu sekwencjonowania nowej generacji i analizy immunohistochemiczne wykazały wysoką ekspresję EGFR i/lub MET jako potencjalne biomarkery predykcyjne odpowiedzi, co należy jednak potwierdzić w badaniach prospektywnych.

Obecnie trwają dodatkowe badania mające na celu potwierdzenie tych wyników. Badanie CHRYSALIS-2 ocenia schemat leczenia amiwantamabem i lazertynibem u pacjentów po chemioterapii opartej na pochodnych platyny/po leczeniu ozymertynibem. Wyniki wykazują na stałą aktywność przeciwnowotworową (ORR 33% i DoR 9,6 miesiąca). Badanie CHRYSALIS-2 ocenia także potencjalne biomarkery oraz stosowanie amiwantamabu z lazertynibem u pacjentów nieleczonych wcześniej ozymertynibem i chemioterapią.

Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel