Nowe potencjalne markery ułatwiające rozpoznanie nadciśnienia płucnego.

Svenja i wsp. zaprojektowali badanie mające na celu ocenić czy związki należące do rodziny czynników wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF - ang. vascular endothelial growth factor) tj. rozpuszczalny receptor VEGF (określany również jako rozpuszczalna Fms-podobna kinaza tyrozynowa 1 – ang. soluble fms-like tyrosine kinase-1 – sFlt-1) oraz łożyskowy czynnik wzrostu (ang. placental growth factor - PlGF) mogą stanowić markery ułatwiające rozpoznanie nadciśnienia płucnego. Wyniki badania opublikowano na łamach czasopisma European Respiratory Journal.

Ogółem, badaniem objęto grupę 247 pacjentów, u których metodą cewnikowania prawego serca rozpoznano nadciśnienie płucne (średnie ciśnienie w tętnicy płucnej ≥ 25 mmHg). U 62 osób rozpoznano idiopatyczne tętnicze nadciśnienie płucne, u 14 pacjentów - tętnicze nadciśnienie płucne towarzyszące innym chorobom, u 21 osób – nadciśnienie płucne związane z chorobą tkanki łącznej, u 26 pacjentów – żylne nadciśnienie płucne, u 67 osób - nadciśnienie płucne związane z chorobami układu oddechowego, natomiast u 57 pacjentów - nadciśnienie płucne związane z przewlekłą chorobą zakrzepowo-zatorową. Grupę kontrolną stanowiło 40 pacjentów wolnych od nadciśnienia płucnego.
W przeprowadzonych badaniach laboratoryjnych wykazano, iż w porównaniu z grupą kontrolną, pacjenci z idiopatycznym tętniczym nadciśnieniem płucnym, tętniczym nadciśnieniem płucnym towarzyszącym innym chorobom, nadciśnieniem płucnym związanym z chorobą tkanki łącznej oraz nadciśnieniem płucnym związanym z chorobami układu oddechowego prezentowali istotnie wyższe stężenia sFlt-1 w surowicy. Ponadto wszyscy pacjenci z rozpoznanym nadciśnieniem płucnym posiadali istotnie wyższe stężenia PlGF w surowicy, w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej.
Łączne wykorzystanie sFlt-1 oraz PlGF w diagnostyce nadciśnienia płucnego cechowało się czułością wynoszącą 83.7% oraz 100% swoistością.