Ocena korelacji pomiędzy stężeniem eozynofilów we krwi a kontrolą astmy

David Price i wsp. zaprojektowali badanie mające na celu ocenić korelację pomiędzy stężeniem eozynofilów we krwi a kontrolą astmy. Wyniki badania opublikowano na łamach czasopisma The Lancet Respiratory Medicine.

Ogółem badaniem objęto grupę 130 248 pacjentów z rozpoznaną astmą oskrzelową w wieku 12 – 80 lat, u których oceniano stężenie eozynofilów we krwi przez rok przed oraz w czasie roku po rozpoczęciu badania. U 20 929 (16%) pacjentów stwierdzono stężenie eozynofilów we krwi wynoszące powyżej 400/μL. Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała, iż pacjenci z podwyższonym stężeniem eozynofilów we krwi mieli istotnie wyższe ryzyko wystąpienia poważnych zaostrzeń astmy (RR 1.42, 95% CI 1.36–1.47) oraz ostrych zdarzeń z układu oddechowego (RR 1.28, 1.24–1.33) w porównaniu z osobami, u których stężenie eozynofilów we krwi wynosiło poniżej 400/μL.

Wykazano ponadto, iż u osób z podwyższonym stężeniem eozynofilów w surowicy istotnie rzadziej uzyskiwano pełną kontrolę astmy (OR 0.74, 95% CI 0.72–0.77), rozumianą jako brak konieczności hospitalizacji z powodu astmy, brak konieczności stosowania glikokortykosteroidów doustnie oraz antybiotykoterapii.

Podsumowując, autorzy badania wykazali, iż pacjenci z astmą i podwyższonym stężeniem eozynofilów we krwi (powyżej 400/μL) mieli istotnie wyższe ryzyko wystąpienia poważnych zaostrzeń choroby. Podwyższone stężenie eozynofilów u tych osób wiązało się ponadto z gorszą kontrolą astmy.