Wpływ suplementacji izoflawonów sojowych na kontrolę astmy

Suplementacja izoflawonów sojowych stosowana jest w kilku przewlekłych schorzeniach, aczkolwiek dane informujące o jej efektywności są ograniczone. Niektóre wcześniejsze badania sugerowały, iż suplementacja izoflawownów sojowych może okazać się skutecznym rozwiązaniem u pacjentów z niedostateczną kontrolą astmy. Tematyką tą zajęli się Lewis J. Smith i wsp., a wyniki swoich badań opublikowali na łamach The Journal of the American Medical Association.

Celem zaprojektowanego badania było określenie czy suplementacja izoflawonów sojowych poprawia kontrolę astmy u młodzieży i dorosłych pacjentów. Wieloośrodkowe, randomizowane badanie kontrolowane placebo z podwójnie ślepą próbą przeprowadzono pomiędzy majem 2010 roku a sierpniem 2012 roku w 19 ośrodkach pulmonologii i alergologii w Stanach Zjednoczonych. Do badania włączono 386 dorosłych i dzieci powyżej 12 roku życia. Do badania zakwalifikowano wyłącznie pacjentów z objawową astmą (mimo przyjmowania leku kontrolującego przebieg astmy) oraz niskim spożyciem soi. Po 24 tygodniach u 345 (89%) pacjentów przeprowadzono kontrolne badanie spirometryczne.

Uczestników badania przyporządkowano losowo do grupy otrzymującej 100 mg izoflawonów sojowych (n=193) lub placebo ((n=193)) w dwóch dawkach podzielonych przez 24 tygodnie. Głównym punktem końcowym ocenianym po 24 tygodniach od rozpoczęcia badania była zmiana natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (FEV1). Dodatkowo ocenie poddano utrzymywanie się objawów, częstość występowania epizodów astmy niekontrolowanej, wynik uzyskany w teście kontroli astmy (Asthma Control Test) oraz stężenie markerów zapalenia.

Średnia zmiana wartości FEV1 po 24 tygodniach nie różniła się znamiennie pomiędzy grupami (p = 0.36) i wyniosła 0.03 L (95% CI, −0.01 -0.08 L) w grupie otrzymującej placebo oraz 0.01 L (95% CI, −0.07 - 0.07 L) w grupie otrzymującej izoflawony sojowe. Zmiana liczby punktów uzyskanych w teście ACT, liczba epizodów astmy niekontrolowanej, stężenie wydychanego tlenku azotu również nie różniły się istotnie statystycznie pomiędzy grupami. Średnie stężenie genisteiny w surowicy znamiennie wzrosło w grupie pacjentów otrzymujących suplementację izoflawonów sojowych (początkowo: 4.87 ng/mL, po 24 tygodniach: 37.67 ng/mL; p < 0.001).

Reasumując, u dzieci powyżej 12 roku życia oraz dorosłych ze słabą kontrolą astmy, suplementacja izoflawonów sojowych nie wiąże się z poprawą funkcji płuc oraz stanu klinicznego. Uzyskane dane sugerują, iż nie ma obecnie przekonujących dowodów, aby zalecać suplementację izoflawonów sojowych w tej grupie pacjentów.