Wysiłek fizyczny lekarstwem na wszystko?
Autor: Mariusz Bryl
Data: 22.11.2016
Źródło: Kyu Hmwe H, Bachman Victoria F, Alexander Lily T, Mumford John Everett, Afshin Ashkan, Estep Kara et al. Physical activity and risk of breast cancer, colon cancer, diabetes, ischemic heart disease, and ischemic stroke events: systematic review and dose-re
Hmwe Kyu i wsp. zaprojektowali przegląd systematyczny oraz metaanalizę mające na celu określić występowanie zależnej od „dawki” korelacji pomiędzy stosowaniem wysiłku fizycznego a zachorowalnością na raka piersi, raka jelita grubego, cukrzycę typu 2, chorobę niedokrwienną serca oraz udary niedokrwienne mózgu. Wyniki analizy opublikowano na łamach czasopisma The British Medical Journal.
Celem zidentyfikowania odpowiednich badań naukowych badacze przeanalizowali bazy danych PubMed oraz Embase. Ostatecznie analizą objęto 174 artykułów, spośród czego 35 dotyczyło raka piersi, 19 raka jelita grubego, 55 cukrzycy typu 2, 43 choroby niedokrwiennej serca, 26 udarów niedokrwiennych mózgu.
Przeprowadzona analiza potwierdziła, iż wysiłek fizyczny redukuje zachorowalność na wszystkie powyższe schorzenia, przy czym najwyższą korzyść obserwowano wśród osób wykonujących wysiłek fizyczny o mniejszym natężeniu [do 3000-4000 MET-minut/tydzień (MET - ekwiwalent metaboliczny)].
Przykładowo osoby wykonujące wysiłek fizyczny o natężeniu 600 MET-minut/tydzień posiadały o 2% mniejsze ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2, w porównaniu z osobami, które w ogóle nie stosowały regularnego wysiłku fizycznego. Wzrost natężenie wysiłku z 600 do 3600 MET-minut/tydzień skutkował dalszą redukcją ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2 (o kolejne 19%), podczas gdy zwiększenie stosowanego wysiłku fizycznego z natężenia 9000 do 12 000 MET-minut/tydzień skutkowało redukcją ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2 wyłącznie o 0,6%.
Ostatecznie redukcję ryzyka zachorowania na powyższe schorzenia – przy porównaniu grup wykonujących wysiłek fizyczny o natężeniu <600 MET-minut/tydzień oraz ≥8000 MET-minut/tydzień – oszacowano na: 14% (RR 0.863, 95%, 0.829 0.900) dla raka piersi; 21% (0.789, 0.735 - 0.850) dla raka jelita grubego; 28% (0.722, 0.678 - 0.768) dla cukrzycy; 25% (0.754, 0.704 - 0.809) dla choroby niedokrwiennej serca; oraz 26% (0.736, 0.659 - 0.811) dla udaru mózgu.
Przeprowadzona analiza potwierdziła, iż wysiłek fizyczny redukuje zachorowalność na wszystkie powyższe schorzenia, przy czym najwyższą korzyść obserwowano wśród osób wykonujących wysiłek fizyczny o mniejszym natężeniu [do 3000-4000 MET-minut/tydzień (MET - ekwiwalent metaboliczny)].
Przykładowo osoby wykonujące wysiłek fizyczny o natężeniu 600 MET-minut/tydzień posiadały o 2% mniejsze ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2, w porównaniu z osobami, które w ogóle nie stosowały regularnego wysiłku fizycznego. Wzrost natężenie wysiłku z 600 do 3600 MET-minut/tydzień skutkował dalszą redukcją ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2 (o kolejne 19%), podczas gdy zwiększenie stosowanego wysiłku fizycznego z natężenia 9000 do 12 000 MET-minut/tydzień skutkowało redukcją ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2 wyłącznie o 0,6%.
Ostatecznie redukcję ryzyka zachorowania na powyższe schorzenia – przy porównaniu grup wykonujących wysiłek fizyczny o natężeniu <600 MET-minut/tydzień oraz ≥8000 MET-minut/tydzień – oszacowano na: 14% (RR 0.863, 95%, 0.829 0.900) dla raka piersi; 21% (0.789, 0.735 - 0.850) dla raka jelita grubego; 28% (0.722, 0.678 - 0.768) dla cukrzycy; 25% (0.754, 0.704 - 0.809) dla choroby niedokrwiennej serca; oraz 26% (0.736, 0.659 - 0.811) dla udaru mózgu.
Patronat naukowy portalu: