„Treat-to- target”- leczenie ukierunkowane na cel w toczniu rumieniowatym układowym (T2T/SLE)
Autor: Anita Jóźwiak
Data: 27.05.2014
Źródło: Treat-to-target in systemic lupus erythematosus: recommendations from an international task force. van Vollenhoven RF, Mosca M, Bertsias G, Isenberg D, Kuhn A, Lerstrøm K, Aringer M, Bootsma H, Boumpas D, Bruce IN, Cervera R, Clarke A, Costedoat-Chalumeau
W czerwcowym wydaniu „Annals of rheumatic disease” opublikowano najnowsze wytyczne leczenia tocznia rumieniowatego układowego. Zostały one sformułowane na podstawie danych naukowych i opini ekspertów przez specjalną w tym celu utworzoną grupę roboczą, która była złożona z lekarzy specjalistów (z dziedziny reumatologii, dermatologii, nefrologii, chorób wewnętrznych, immunologii klinicznej) oraz pacjentów.
Wytyczne zostały opracowane zgodnie z zasadą leczenia ukierunkowanego na osiągnięcie celu klinicznego (ang. treat to target, T2T). 11 wytycznych poprzedzają ogólne priorytety prowadzenia terapii do których należy: podejmowanie decyzji terapeutycznych wspólnie przez lekarza i pacjenta, zapewnienie jak najdłuższego czasu przeżycia, zapobieganie zmianom narządowym, poprawę jakości życia poprzez kontrolę aktywności choroby oraz działań niepożądanych stosowanych leków; zapewnienie wielodyscyplinarnej opieki nad pacjentem z TRU z uwagi na złożony charakter objawów choroby. Wytyczne T2T przedstawiają się następująco:
1. Celem terapii TRU powinna być remisja w zakresie objawów ogólnych oraz narządowych lub (jeżeli osiągnięcie remisji nie jest możliwe) możliwie najmniejsza aktywność choroby mierzona przy użyciu zwalidowanego wskaźnika aktywności TRU i/lub specyficznych markerów narządowych.
2. Zapobieganie zaostrzeniu choroby (rzutów TRU) powinno być jednym z celów terapii.
3. Nie zaleca się intensyfikowania prowadzonej terapii u pacjentów bez objawów klinicznych wyłącznie na podstawie stabilnych lub niezmieniających się mimo prowadzonego leczenia wyników aktywności serologicznej.
4. Podstawowym celem leczenia powinno być zapobieganie progresji uszkodzeń narządowych.
5. Czynniki wpływające negatywnie na jakość życia tj. ogólne zmęczenie, ból, depresja powinny być także przedmiotem uwagi przy kontroli aktywności choroby i ocenie uszkodzeń narządowych.
6. U chorych z TRU zdecydowanie zaleca się wczesne rozpoznanie i leczenie zmian w nerkach.
7. W nefropatii toczniowej po zastosowaniu leczenia indukcyjnego zaleca się immunosupresyjne leczenie podtrzymujące przez co najmniej 3 lata w celu optymalizacji efektu terapii.
8. Leczenie podtrzymujące w TRU powinno polegać na stosowaniu jak najmniejszej skutecznej dawki glikokortykosteroidów (GKS), a jeżeli jest to możliwe zaprzestaniu leczenia GKS.
9. Zapobieganie i leczenie chorób związanych z zespołem antyfosfolipidowym powinno być celem terapii.
10. Niezależnie od stosowania innych leków, należy szczególnie rozważyć zastosowanie leków antymalarycznych.
11. Zastosowanie terapii uzupełniającej powinno być rozważone w odniesieniu do schorzeń współistniejących u chorych z TRU.
1. Celem terapii TRU powinna być remisja w zakresie objawów ogólnych oraz narządowych lub (jeżeli osiągnięcie remisji nie jest możliwe) możliwie najmniejsza aktywność choroby mierzona przy użyciu zwalidowanego wskaźnika aktywności TRU i/lub specyficznych markerów narządowych.
2. Zapobieganie zaostrzeniu choroby (rzutów TRU) powinno być jednym z celów terapii.
3. Nie zaleca się intensyfikowania prowadzonej terapii u pacjentów bez objawów klinicznych wyłącznie na podstawie stabilnych lub niezmieniających się mimo prowadzonego leczenia wyników aktywności serologicznej.
4. Podstawowym celem leczenia powinno być zapobieganie progresji uszkodzeń narządowych.
5. Czynniki wpływające negatywnie na jakość życia tj. ogólne zmęczenie, ból, depresja powinny być także przedmiotem uwagi przy kontroli aktywności choroby i ocenie uszkodzeń narządowych.
6. U chorych z TRU zdecydowanie zaleca się wczesne rozpoznanie i leczenie zmian w nerkach.
7. W nefropatii toczniowej po zastosowaniu leczenia indukcyjnego zaleca się immunosupresyjne leczenie podtrzymujące przez co najmniej 3 lata w celu optymalizacji efektu terapii.
8. Leczenie podtrzymujące w TRU powinno polegać na stosowaniu jak najmniejszej skutecznej dawki glikokortykosteroidów (GKS), a jeżeli jest to możliwe zaprzestaniu leczenia GKS.
9. Zapobieganie i leczenie chorób związanych z zespołem antyfosfolipidowym powinno być celem terapii.
10. Niezależnie od stosowania innych leków, należy szczególnie rozważyć zastosowanie leków antymalarycznych.
11. Zastosowanie terapii uzupełniającej powinno być rozważone w odniesieniu do schorzeń współistniejących u chorych z TRU.
