123RF
ACR 2022 – kiedy kobiety ze spondyloartropatiami mogą mieć trudności z zajściem w ciążę
| Tagi: | spondyloartropatie, NLPZ, zajście w ciążę |
Spondyloartropatie dotyczą najczęściej ludzi młodych, w wieku reprodukcyjnym, jednak sama choroba i stosowane leczenie mogą utrudniać zajście w ciążę.
Potwierdzają to francuscy badacze, którzy swoim odkryciem podzielili się na tegorocznym kongresie American College of Rheumatology.
Naukowcy z University Hospital Cochin w Paryżu dokonali retrospektywnej analizy danych pacjentek z jednym z rodzajów spondyloartropatii, które w latach 2015–2021 pozostawały pod opieką jednego z kilku francuskich ośrodków. Spośród 207 pacjentek w kohorcie wybrano 88 do analizy czasu do zapłodnienia; spośród nich 56 miało klinicznie potwierdzoną ciążę podczas obserwacji.
Stwierdzono istotny związek między dłuższym czasem do poczęcia a wiekiem oraz znacznie wyższe, istotne statystycznie ryzyko braku poczęcia przy stosowaniu NLPZ w okresie poprzedzającym starania (HR 3,01).
Zależność istnieje, lecz należy na nią spojrzeć przez pryzmat ograniczeń: informacje na temat stosowanych dawek były niekompletne, co nie pozwoliło dostosować wyników do dawki, poza tym nie ma dostępnych danych na temat częstotliwości współżycia ani jakości życia, czyli czynników, które mogłyby wpłynąć na czas do poczęcia.
Dodatkowo, co podkreślają autorzy, uczestnicy badania byli pacjentami ośrodków szkolnictwa wyższego i charakteryzowali się cięższymi postaciami choroby, co nie pozwala na pełne interpolowanie rezultatów na wszystkie chore kobiety w wieku rozrodczym.
Na koniec dodano, że podstawą jest przede wszystkim kontrola choroby, a jeśli osiąga się ją przy pomocy NLPZ, to należy rozważyć wczesne przejście na leczenie biologiczne.
Wysunięty przez autorów wniosek jest spójny z zaleceniami ACR dotyczącymi zaprzestania stosowania NLPZ w okresie przedkoncepcyjnym u kobiet ze spondyloartropatiami, które mają trudności z zajściem w ciążę.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
Naukowcy z University Hospital Cochin w Paryżu dokonali retrospektywnej analizy danych pacjentek z jednym z rodzajów spondyloartropatii, które w latach 2015–2021 pozostawały pod opieką jednego z kilku francuskich ośrodków. Spośród 207 pacjentek w kohorcie wybrano 88 do analizy czasu do zapłodnienia; spośród nich 56 miało klinicznie potwierdzoną ciążę podczas obserwacji.
Stwierdzono istotny związek między dłuższym czasem do poczęcia a wiekiem oraz znacznie wyższe, istotne statystycznie ryzyko braku poczęcia przy stosowaniu NLPZ w okresie poprzedzającym starania (HR 3,01).
Zależność istnieje, lecz należy na nią spojrzeć przez pryzmat ograniczeń: informacje na temat stosowanych dawek były niekompletne, co nie pozwoliło dostosować wyników do dawki, poza tym nie ma dostępnych danych na temat częstotliwości współżycia ani jakości życia, czyli czynników, które mogłyby wpłynąć na czas do poczęcia.
Dodatkowo, co podkreślają autorzy, uczestnicy badania byli pacjentami ośrodków szkolnictwa wyższego i charakteryzowali się cięższymi postaciami choroby, co nie pozwala na pełne interpolowanie rezultatów na wszystkie chore kobiety w wieku rozrodczym.
Na koniec dodano, że podstawą jest przede wszystkim kontrola choroby, a jeśli osiąga się ją przy pomocy NLPZ, to należy rozważyć wczesne przejście na leczenie biologiczne.
Wysunięty przez autorów wniosek jest spójny z zaleceniami ACR dotyczącymi zaprzestania stosowania NLPZ w okresie przedkoncepcyjnym u kobiet ze spondyloartropatiami, które mają trudności z zajściem w ciążę.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
