Bezpieczeństwo stosowania adalimumabu u chorych z upośledzoną funkcją nerek.
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 27.03.2013
Źródło: : Sumida K, Ubara Y, Suwabe T et al. Adalimumab treatment in patients with rheumatoid arthritis with renal insufficiency. Arthritis Care Res (Hoboken). 2013 Mar;65(3):471-5.
Wyniki opublikowanych badań wskazują, iż adalimumab (ADA) może stanowić opcję trapeutyczną dla chorych na RZS ze współistniejącą przewlekłą chorobą nerek.
Istotne upośledzenie funkcji nerek, wyrażone niskimi wartościami filtracji kłębuszkowej, stanowi poważnych czynnik ograniczający możliwości postępowania farmakologicznego u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS). Wyniki opublikowanych badań wskazują, iż adalimumab (ADA) może stanowić opcję trapeutyczną dla chorych na RZS ze współistniejącą przewlekłą chorobą nerek. Co więcej najnowsze opublikowane doniesienia sugerują, że może on być skuteczny i bezpieczny również u chorych poddawanych dializoterapii. Badacze japońscy poddali retrospektywnej analizie 39 przypadków chorych na rzs z towarzyszącą niewydolnością nerek (z eGRF<60 ml/min/1,73m², szcowanym na podstawie wzoru Cockcroft-Goulta), leczonych adalimumabem. Średnia wartość eGFR w tej grupie chorych wynosiła 41,6±13,3 ml/min/1,73m² (wiek 70±8 lat). Dwoje spośród badanych, stanowili chorzy ze schyłową chorobą nerek, przewlekle dializowani. Pozostali zakwalifikowani do badania pacjenci, to chorzy leczeni ADA, z prawidłową funkcją nerek (n=26). Ocenie poddano eGFR przed włączeniem ADA i w punkcie końcowym obserwacji (kończono obserwację w sytuacjach: odstawienia ADA, zmiany na inny lek lub zakończenia ram czasowych badania). Średni czas leczenia ADA wśród chorych z upośledzoną funkcją nerek wynosił 31 tygodni. 21 spośród 39 badanych stosowało ADA w skojarzeniu z metotrexatem. W 20/39 chorych (ze współistniejącą chorobą nerek) odstawiono ADA lub zmieniono go na inny lek. Przyczynami tej decyzji nie było pogorszenie funkcji nerek, a nieskuteczność leku biologicznego lub działania niepożądane. Nie zaobserwowano istotnej różnicy pomiędzy analizowanymi grupami, pod względem częstości odstawień ADA lub zmiany ADA na inny lek (51,3% vs 50%, odpowiednio dla chorych z prawidłowoą i z upośledzoną funkcją nerek). Nie odnotowano istotnych zmian w wartościach eGFR w punkcie początkowym i końcowym obserwacji , w poszczególnych badanych grupach. Nie obserwowano ponadto żadnych poważnych zdarzeń nieporządanych, ani ciężkich powikłań infekcyjnych w trakcie leczenia ADA.