Certolizumab pegol w indukcji i utrzymaniu remisji klinicznej u osób z ZZSK

Na łamach Annals of Rheumatic Diseases ukazały się wyniki badania C-OPTIMISE, w którym oceniono zastosowanie certolizumabu pegolu w indukcji remisji oraz jej utrzymania w leczeniu osób z aktywną osiową spondyloartropatią (ang. axial spondyloarthritis, axSpA).

W pierwszym okresie badania C-OPTIMISE u wszystkich pacjentów indukowano remisję stosując certolizumab pegol w dawce 200 mg co 2 tygodnie. Po 48 tygodniu leczenia oceniono aktywność choroby i pacjenci u których punktacja Ankylosis Spondylitis Disease Activity Score wynosiła poniżej 1,3 byli randomizowani do jednej z trzech grup: certolizumab pegol w dawce 200 mg co 2 tygodnie (pełna dawka) certolizumab pegol w dawce 200 mg co 4 tygodnie (dawka zredukowana) lub placebo. Leczenie podtrzymujące trwało 48 tygodni. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek pacjentów u których nie doszło do zaostrzenia w trakcie terapii podtrzymującej.
W sumie w pierwszym etapie badania wzięło udział 736 pacjentów. Spośród nich po 48 tygodniach leczenia 323 pacjentów (43,9%) uzyskało remisję kliniczną. Z tej grupy 313 zostało zrandomizowanych do leczenia podtrzymującego. Ostatecznie pierwszorzędowy punkt końcowy osiągnęło 87 z 104 (83,7%) pacjentów leczonych pełną dawką, 83 z 105 (79,0%) leczonych zredukowaną dawką oraz 21 z 104 (20,2%) leczonych placebo.
U pacjentów z axSpA o których osiągnięto remisję kliniczną dzięki certolizumabowi pegolowi można utrzymać stan remisji poprzez kontynuację leczenia lub zredukowanie dawki. Przerwanie leczenia wiązało się z występowaniem zaostrzeń choroby.


opracował: lek. med. Mikołaj Kamiński