Czy etanercept i adalimumab są bezpieczne u pacjentów z MIZS?
Autor: Andrzej Kordas
Data: 12.10.2015
Źródło: Ann Rheum Dis doi:10.1136/annrheumdis-annrheumdis-2014-206747 Long-term safety of etanercept and adalimumab compared to methotrexate in patients with juvenile idiopathic arthritis (JIA) Jens Klotsche1,2, Martina Niewerth1, Johannes-Peter Haas3, Hans-Iko H
Czy etanercept i adalimumab są bezpieczne u pacjentów z MIZS?
Celem badania, które zostało przedstawione na łamach Annals of Rheumatic Diseases było sprawdzenie bezpieczeństwa długoterminowego stosowania leków biologicznych - adalimumabu i etanerceptu u pacjentów z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów.
Autorzy tej pracy postanowili prześledzić informacje o pacjentach zawarte w niemieckich rejestrach (Biologika in der Kinderrheumatologie oraz Juvenile arthritis Metotrexate/Biologics long-term Observation) i na tej podstawie obliczyć ryzyko względne wystąpienia zdarzeń niepożądanych w przypadku leczenia etanerceptem i adalimumabem w porównaniu do metotreksatu. W grupie leczonej etanerceptem było 1414 pacjentów, podczas gdy adalimumab przyjmowało jedynie 320 chorych. Niestety, dane z rejestrów wykazały, że osoby leczone biologicznie rzeczywiście nieco częściej doświadczały poważnych zdarzeń niepożądanych związanych z leczeniem oraz zakażeń niż osoby przyjmujące tylko metotreksat. Osoby leczone etanerceptem w monoterapii miały mieć wyższe ryzyko rozwinięcia nieswoistych zapaleń jelit (IBD) oraz uveitis, niż pacjenci leczeni tym samym lekiem w połączeniu z metotreksatem lub samym metotreksatem. Autorzy pracy zwracają jednocześnie uwagę, że ryzyko nowotworów nie było podwyższone wśród osób przyjmujących inhibitory TNF-alfa.
Wyniki tego badania potwierdzają jednak, że etanercept oraz adalimumab są dosyć dobrze tolerowanymi lekami nawet przy długotrwałym stosowaniu przez młodych pacjentów. Pewnym zaskoczeniem, wymagającym dalszych badań, pozostaje jednak związek między monoterapią etanerceptem w rozwojem IBD lub uveitis.
Autorzy tej pracy postanowili prześledzić informacje o pacjentach zawarte w niemieckich rejestrach (Biologika in der Kinderrheumatologie oraz Juvenile arthritis Metotrexate/Biologics long-term Observation) i na tej podstawie obliczyć ryzyko względne wystąpienia zdarzeń niepożądanych w przypadku leczenia etanerceptem i adalimumabem w porównaniu do metotreksatu. W grupie leczonej etanerceptem było 1414 pacjentów, podczas gdy adalimumab przyjmowało jedynie 320 chorych. Niestety, dane z rejestrów wykazały, że osoby leczone biologicznie rzeczywiście nieco częściej doświadczały poważnych zdarzeń niepożądanych związanych z leczeniem oraz zakażeń niż osoby przyjmujące tylko metotreksat. Osoby leczone etanerceptem w monoterapii miały mieć wyższe ryzyko rozwinięcia nieswoistych zapaleń jelit (IBD) oraz uveitis, niż pacjenci leczeni tym samym lekiem w połączeniu z metotreksatem lub samym metotreksatem. Autorzy pracy zwracają jednocześnie uwagę, że ryzyko nowotworów nie było podwyższone wśród osób przyjmujących inhibitory TNF-alfa.
Wyniki tego badania potwierdzają jednak, że etanercept oraz adalimumab są dosyć dobrze tolerowanymi lekami nawet przy długotrwałym stosowaniu przez młodych pacjentów. Pewnym zaskoczeniem, wymagającym dalszych badań, pozostaje jednak związek między monoterapią etanerceptem w rozwojem IBD lub uveitis.
