Czy można odstawić metotreksat po 6 miesięcznej inicjującej terapii skojarzonej etanerceptem i metoterksatem?- wyniki kanadyjskiego badania klinicznego CAMEO.
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 25.11.2014
Źródło: The Canadian Methotrexate and Etanercept Outcome Study: a randomised trial of discontinuing versus continuing methotrexate after 6 months of etanercept and methotrexate therapy in rheumatoid arthritis. Pope JE, Haraoui B, Thorne JC, Vieira A, Poulin-Coste
Celem badania CAMEO było sprawdzenie równoważności terapii skojarzonej MTX+ETN oraz monoterapii ETN prowadzonej po 6 miesiącach "leczenia inicjującego" ETN+MTX u chorych z aktywnym RZS i wcześniejszą nieadekwatną odpowiedzią na monoterapię MTX.
W aktualnych wytycznych leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) zaleca się stosowanie leczenia biologicznego w terapii skojarzonej razem z metotreksatem. Niekiedy zdarza się jednak, iż metoreksat jest źle tolerowany przez pacjentów. Najczęstsze działania niepożądane leku dotyczą objawów ze strony przewodu pokarmowego, wątroby, szpiku. Dane kanadyjskie pochodzące z sytemu opieki zdrowotnej wskazują, że nawet ponad 50% pacjentów może nie stosować metotreksatu w trakcie terapii lekami biologicznymi i to niekoniecznie w porozumieniu ze swoim reumatologiem. Tymczasem wyniki badań klinicznych dotyczących leczenia etanerceptem w monoterapii są ze sobą sprzeczne.
Celem badania CAMEO było sprawdzenie równoważności terapii skojarzonej MTX+ETN oraz monoterapii ETN prowadzonej po 6 miesiącach "leczenia inicjującego" ETN+MTX u chorych z aktywnym RZS i wcześniejszą nieadekwatną odpowiedzią na monoterapię MTX.
W badaniu brało udział 205 chorych z RZS, których losowo przydzielono do grupy leczenia skojarzonego MTX+ETN lub monoterapii ETN. W czasie obserwacji od 6 do 12 miesiąca trwania badania nie wykazano równoważności obu terapii. Aktywność choroby wyrażona w DAS28 była stała przy leczeniu skojarzonym i wzrastała w grupie leczonej ETN w monoterapii. Jednakże zaobserwowano, iż u chorych którzy osiągnęli niską aktywność choroby (DAS 28<3,2) w leczeniu inicjującym (MTX i ETN) przez 6 miesięcy aktywność choroby była stała niezależnie od dalszego sposobu leczenia.
Kolejne etapy tego badania to porównanie skuteczności leczenia w obu grupach po 24 miesiącach wraz z uwzględnieniem zmian radiologicznych. Ponadto wśród uczestników badania zaplanowano analizę genów, które mogą determinować odpowiedź na stosowane leczenie.
Celem badania CAMEO było sprawdzenie równoważności terapii skojarzonej MTX+ETN oraz monoterapii ETN prowadzonej po 6 miesiącach "leczenia inicjującego" ETN+MTX u chorych z aktywnym RZS i wcześniejszą nieadekwatną odpowiedzią na monoterapię MTX.
W badaniu brało udział 205 chorych z RZS, których losowo przydzielono do grupy leczenia skojarzonego MTX+ETN lub monoterapii ETN. W czasie obserwacji od 6 do 12 miesiąca trwania badania nie wykazano równoważności obu terapii. Aktywność choroby wyrażona w DAS28 była stała przy leczeniu skojarzonym i wzrastała w grupie leczonej ETN w monoterapii. Jednakże zaobserwowano, iż u chorych którzy osiągnęli niską aktywność choroby (DAS 28<3,2) w leczeniu inicjującym (MTX i ETN) przez 6 miesięcy aktywność choroby była stała niezależnie od dalszego sposobu leczenia.
Kolejne etapy tego badania to porównanie skuteczności leczenia w obu grupach po 24 miesiącach wraz z uwzględnieniem zmian radiologicznych. Ponadto wśród uczestników badania zaplanowano analizę genów, które mogą determinować odpowiedź na stosowane leczenie.
