Czy zastosowanie allopurinolu ma wpływ na śmiertelność?

Dna moczanowa oraz hyperurykemia są znanymi czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych i zwiększają ryzyko wystąpienia przedwczesnego zgonu. Allopurinol jest lekiem najczęściej stosowanym w terapii przewlekłej w celu obniżenia stężenia kwasu moczowego. Istnieje wiele kontrowersji dotyczących stosowania tego leku u osób z hiperurykemią, którzy nie mają objawów stawowych. Wydaje się, iż osoby te mogłyby odnieść korzyść z takiej terapii ze względu na wpływ na układ sercowo-naczyniowy i nerki. Allopurinol jest jednak lekiem z określonymi działaniami niepożądanymi, które występują rzadko, ale mogą mieć ciężki przebieg (zespół nadwrażliwości na allopurinol). Celem prezentowanego badania było sprawdzenie jaki jest wpływ rozpoczęcia leczenia allopurinolem na ryzyko wystąpienia zgonu.

Badanie oparte zostało o dane pochodzące z systemu opieki zdrowotnej w Wielkiej Brytanii obejmujące populację ogólną (479 praktyk opieki podstawowej, 9,1 mln pacjentów). Grupę badaną stanowiło 5927 osób powyżej 40 r. życia, z hiperurykemią (dla kobiet stężenie > 357umol/L czyli >6mg/dL, dla mężczyzn >416 umol/L, >7mg/dL), którzy w okresie od stycznia 2000 roku do maja 2010 roku rozpoczęli leczenie allopurinolem. Z grupy badanej wykluczono pacjentów z uszkodzeniem funkcji nerek GFR<30mL/min., dializowanych, po przeszczepie nerek lub innych narządów, z procesem nowotworowym oraz osoby, które wcześniej stosowały allopurinol. Grupę kontrolną stanowiło 5927 odpowiednio dobranych osób. W obu grupach częstość występowania dny moczanowej była podobna i wynosiła 84%. W czasie trwania obserwacji w grupie osób leczonych odnotowano 654 zgony, w grupie kontrolnej- 718, średni czas obserwacji wyniósł 2,9 lat.

Zastosowanie allopurinolu u pacjentów z hyperurykemia było związane ze zmniejszeniem ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny o 11%, natomiast u chorych z dną moczanową aż o19%. Zmniejszenie ryzyka zgonu było widoczne zarówno w pierwszym roku terapii, jak i w kolejnych latach obserwacji. Związek między zastosowaniem leku a obniżeniem ryzyka zgonu był niezależny od wieku, płci, BMI, chorób współistniejących, korzystania z opieki medycznej, stosowania leków kardiologicznych oraz od poziomu kwasu moczowego.

W powyższym badaniu zastosowanie allopurinolu zarówno u osób z hyperurykemią jak i u osób z dną moczanową było związane z obniżeniem ryzyka zgonu. Na podstawie wyników badania autorzy wnioskują, iż korzyść z zastosowania allopurinolu przewyższa ryzyko związane z wystąpieniem działań niepożądanych takiej terapii.