Czynniki ryzyka zaostrzenia SLE

Niezależnymi czynnikami ryzyka wystąpienia zaostrzeń w okresie roku były zajęcie nerek, poziom przeciwciał anty-dsDNA ≥ 200IU/ml, obecność zmin neurologicznych i o chrakterze vasculitis, BlyS ≥ 2ng/ml oraz obniżone stężenie składowej C3 dopełniacza.

Analiza ryzyka wystąpienia umiarkowanych do ciężkich postaci zaostrzeń w przebiegu tocznia układowego (SLE) wykazała, że czynnikami sprzyjającymi były (w analizie jednoczynnikowej): wartość wskaźnika SELENA-SLEDAI ≥12, obecność przeciwciał anty-dsDNA, białkomocz dobowy ≥0,5g/24h, obecność aktywnych zmian narządowych wymagających modyfikacji leczenia w zakresie nerek, układu krwiotwórczego, zapalenie naczyń (vasculitis), zwiększone stężenie białka CRP oraz stężenie BlyS (B lymphocyte stimulator) ≥2ng/ml. Niezależnymi czynnikami ryzyka wystąpienia zaostrzeń w okresie roku (w analizie wieloczynnikowej) były zajęcie nerek, poziom przeciwciał anty-dsDNA ≥ 200IU/ml, obecność zmian neurologicznych i o charakterze vasculitis, BlyS ≥ 2ng/ml oraz obniżone stężenie składowej C3 dopełniacza. W przytoczonym badaniu nie wykazano, aby wyjściowo stosowane standardowe leczenie choroby podstawowej wpływało korzystnie na zmniejszenie ryzyka wystąpienia umiarkowanych do ciężkich zaostrzeń choroby.
Przedstawione wnioski oparto o retrospektywną analizę danych 562 przypadków pacjentów włączonych do badania BLISS – ramię stosujące placebo (BLISS – wieloośrodkowe badanie III fazy, kontrolowane placebo, u chorych z aktywną postacią SLE, w którym badani stosujący standardową terapię, randomizowani byli do ramienia z placebo lub belimumabem). Podstawowy schemat leczenia obejmował (terapia standardowa): glikokortykoidy, leki immunosupresyjne (metotrexat, mtkofenolan mofetilu, azatiopryna) oraz leki antymalaryczne. Średni czas trwania choroby w badanej populacji wynosił 6,7±6,5 roku. Kryteriami oceny były wskaźniki SELENA-SLEDAI, BILAG.