Długowieczność, metabolizm i choroba zwyrodnieniowa stawów
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 30.09.2013
Źródło: Metabolic health in families enriched for longevity is associated with low prevalence of hand osteoarthritis and influences OA biomarker profiles.Bos SD, Beekman M, Maier AB, Karsdal MA, Kwok WY, Bay-Jensen AC, Kloppenburg M, Slagboom PE, Meulenbelt I.Ann
Powiązania między ChZS oraz osobniczo uwarunkowanymi przemianami metabolicznymi zbadali holenderscy naukowcy w 3 grupach populacyjnych: osoby z rodzin długowiecznych zwanej dalej osobami zdrowo starzejącymi się, osoby z chorobą zwyrodnieniowa stawów oraz grupa kontrolna.
W starzejącym się społeczeństwie choroba zwyrodnieniowa stawów (ChZ) staje się poważnym problem zdrowotnym. Zmiany zwyrodnieniowe stawów są podstawową przyczyną niepełnosprawności oraz przewlekłego bólu. Etiologia choroby nie jest znana, badania epidemiologiczne wskazują jednak wyraźnie na związek choroby z wiekiem i starzeniem się organizmu oraz zaburzeniami metabolicznymi (otyłość, cukrzyca).
Powiązania między ChZS oraz osobniczo uwarunkowanymi przemianami metabolicznymi zbadali holenderscy naukowcy w 3 grupach populacyjnych: osoby z rodzin długowiecznych zwanej dalej osobami zdrowo starzejącymi się, osoby z chorobą zwyrodnieniowa stawów oraz grupa kontrolna. ChZS oceniano na podstawie badania radiologicznego rąk oraz markerów metabolicznych uszkodzenia chrząstki: sCOMP (oligomeryczne białko macierzy chrząstki oznaczane w surowicy) oraz uCTX2 (C końcowy telopeptyd kolagenu typu 2 oznaczany w moczu).
Osoby zdrowo starzejące się w ocenie radiologicznej miały mniej nasiloną chorobę zwyrodnieniową stawów niż osoby z grupy kontrolnej odpowiednio dobranej pod względem wieku, płci i BMI. Ponowna ocena radiologiczna ChZS w okresie od 2 do 4 lat wykazała, że u osób zdrowo starzejących się postęp zmian zwyrodnieniowych jest mniejszy niż w grupie kontrolnej. Ponadto zdrowo starzejące się kobiety z niskim poziomem glukozy we krwi miały najmniejszy postęp zmian zwyrodnieniowych w rtg rąk.
Marker sCOMP miał wyższe stężenie u osób zdrowo starzejących się niż w grupie kontrolnej i w grupie osób z chorobą zwyrodnieniową stawów. We wszystkich badanych grupach stężenie sCOMP wzrastało wraz z wiekiem metrykalnym. Stężenie uCTX2 wzrastało wraz z wiekiem metrykalnym w grupie kontrolnej i w grupie osób z chorobą zwyrodnieniową stawów, ale w grupie osób zdrowo starzejących się takiej zależności nie wykazano.
W oparciu o uzyskane wyniki autorzy tego badania podkreślają, iż zasadniczą rolę w leczeniu modyfikującym choroby zwyrodnieniowej stawów powinien odgrywać wiek pacjenta oraz indywidualna ocena zdrowia w oparciu o przemiany metaboliczne.
Powiązania między ChZS oraz osobniczo uwarunkowanymi przemianami metabolicznymi zbadali holenderscy naukowcy w 3 grupach populacyjnych: osoby z rodzin długowiecznych zwanej dalej osobami zdrowo starzejącymi się, osoby z chorobą zwyrodnieniowa stawów oraz grupa kontrolna. ChZS oceniano na podstawie badania radiologicznego rąk oraz markerów metabolicznych uszkodzenia chrząstki: sCOMP (oligomeryczne białko macierzy chrząstki oznaczane w surowicy) oraz uCTX2 (C końcowy telopeptyd kolagenu typu 2 oznaczany w moczu).
Osoby zdrowo starzejące się w ocenie radiologicznej miały mniej nasiloną chorobę zwyrodnieniową stawów niż osoby z grupy kontrolnej odpowiednio dobranej pod względem wieku, płci i BMI. Ponowna ocena radiologiczna ChZS w okresie od 2 do 4 lat wykazała, że u osób zdrowo starzejących się postęp zmian zwyrodnieniowych jest mniejszy niż w grupie kontrolnej. Ponadto zdrowo starzejące się kobiety z niskim poziomem glukozy we krwi miały najmniejszy postęp zmian zwyrodnieniowych w rtg rąk.
Marker sCOMP miał wyższe stężenie u osób zdrowo starzejących się niż w grupie kontrolnej i w grupie osób z chorobą zwyrodnieniową stawów. We wszystkich badanych grupach stężenie sCOMP wzrastało wraz z wiekiem metrykalnym. Stężenie uCTX2 wzrastało wraz z wiekiem metrykalnym w grupie kontrolnej i w grupie osób z chorobą zwyrodnieniową stawów, ale w grupie osób zdrowo starzejących się takiej zależności nie wykazano.
W oparciu o uzyskane wyniki autorzy tego badania podkreślają, iż zasadniczą rolę w leczeniu modyfikującym choroby zwyrodnieniowej stawów powinien odgrywać wiek pacjenta oraz indywidualna ocena zdrowia w oparciu o przemiany metaboliczne.
