Il2 w niskich dawkach jako terapia w chorobach autoimmunologicznych
Autor: Alicja Kostecka
Data: 15.02.2019
Źródło: AK/ Immunological and clinical effects of low-dose interleukin-2 across 11 autoimmune diseases in a single, open clinical trial. Ann Rheum Dis. 2019 Feb;78(2):209-217
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Il 2 w wysokich dawkach pobudza do działania efektorowe limfocyty T, natomiast niskie dawki Il2 aktywują limfocyty T regulatorowe (Treg). Treg są odpowiedzialne za mechanizmy kontrolujące reakcję zapalną w tym również za proces tolerancji immunologicznej. We wszystkich chorobach autozapalnych mamy do czynienia z dysfunkcją limfocytów Treg.
Naukowcy z Francji postanowili dowieść, że działanie Il2 w niskich dawkach jest uniwersalne i może stać się skuteczną terapią w różnych chorobach o podłożu autoimmunologicznym. Celem tego eksperymentu była także ocena bezpieczeństwa takiego leczenia. Badanie przeprowadzono wśród 46 chorych z 11 różnymi rozpoznaniami tj.: reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK), łuszczyca skóry (ŁS), choroba Behçeta, ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń (GPA), choroba Takayasu, toczeń rumieniowaty układowy (TRU), choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG), stwardniające zapalenie dróg żółciowych, autoimmunologiczne zapalenie wątroby. Choroby te charakteryzuje różny patomechanizm, nasilenie stanu zapalnego, występowanie zmian narządowych lub układowych.
Il2 podawano w iniekcji w dawce 1mln IU Il2 przez 5 dni(1-5, leczenie inicjujące) oraz w odstępach 2 tygodniowych (15-180 dni, leczenie podtrzymujące). Końcowej oceny dokonano 2 miesiące po zakończeniu leczenia. Podanie Il 2 u wszystkich leczonych miało związek ze zwiększeniem liczby limfocytów T regulatorowych (niezależnie od ich wyjściowej liczby), natomiast nie wpływało na wzrost liczby limfocytów T efektorowych. Ocena skuteczności klinicznej nie była łatwa z uwagi na różnorodność objawów w poszczególnych jednostkach, dlatego u wszystkich chorych zastosowano skalę Clinical Global Impression (stosowaną głównie w chorobach psychicznych) oraz ocenę bólu stawów i zmęczenia, a także specyficzne systemy oceny dla danego rozpoznania (dla którego było 4 lub więcej uczestników). Szczególnie zachęcające były wyniki zastosowania Il2 u chorych z TRU, jak również ZZSK, ŁS i WZJG.
Przeprowadzone badanie dowodzi potencjalnej skuteczności klinicznej Il2 w niskich dawkach w różnych chorobach o podłożu autoimmunologicznym poprzez wpływ na aktywację i ekspansję limfocytów Treg. Działanie leku okazało się być uniwersalne niezależnie od rozpoznania. Wśród działań niepożądanych obserwowano reakcje skórne w miejscu iniekcji, nie odnotowano poważnych działań niepożądanych związanych z zastosowaniem leku oraz nie stwierdzono przeciwciał skierowanych przeciw Il2.
Il2 podawano w iniekcji w dawce 1mln IU Il2 przez 5 dni(1-5, leczenie inicjujące) oraz w odstępach 2 tygodniowych (15-180 dni, leczenie podtrzymujące). Końcowej oceny dokonano 2 miesiące po zakończeniu leczenia. Podanie Il 2 u wszystkich leczonych miało związek ze zwiększeniem liczby limfocytów T regulatorowych (niezależnie od ich wyjściowej liczby), natomiast nie wpływało na wzrost liczby limfocytów T efektorowych. Ocena skuteczności klinicznej nie była łatwa z uwagi na różnorodność objawów w poszczególnych jednostkach, dlatego u wszystkich chorych zastosowano skalę Clinical Global Impression (stosowaną głównie w chorobach psychicznych) oraz ocenę bólu stawów i zmęczenia, a także specyficzne systemy oceny dla danego rozpoznania (dla którego było 4 lub więcej uczestników). Szczególnie zachęcające były wyniki zastosowania Il2 u chorych z TRU, jak również ZZSK, ŁS i WZJG.
Przeprowadzone badanie dowodzi potencjalnej skuteczności klinicznej Il2 w niskich dawkach w różnych chorobach o podłożu autoimmunologicznym poprzez wpływ na aktywację i ekspansję limfocytów Treg. Działanie leku okazało się być uniwersalne niezależnie od rozpoznania. Wśród działań niepożądanych obserwowano reakcje skórne w miejscu iniekcji, nie odnotowano poważnych działań niepożądanych związanych z zastosowaniem leku oraz nie stwierdzono przeciwciał skierowanych przeciw Il2.
