Interakcja między aortą a tworzeniem syndesmofitów w zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa
Autor: Alicja Kostecka
Data: 27.06.2019
Źródło: Aortic-vertebral interaction in ankylosing spondylitis: syndesmophyte development at the juxta-aortic vertebral rim. Ann Rheum Dis. 2019 Jul;78(7):922-928.
Połączenia (czyli tzw. mosty) kostne tworzące się między trzonami kręgów należą do typowych objawów zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa (ZZSK). Syndesmofity powstają w wyniku miejscowego stanu zapalnego, ale dokładny proces patomechaniczny pozostaje nadal niejasny.
W badaniu MR w miejscu tworzenia się syndesmofitu w obrębie kręgu widoczny jest obrzęk szpiku i przebudowa tłuszczowa kości. Na lokalizację i rozmieszczenie syndesmofitów mają wpływ mechaniczne przeciążenia. Zmiany najczęściej powstają w dolnych kręgach piersiowych i górnych lędźwiowych głównie na powierzchni boczno tylnej.
Rozsiana samoistna hiperostoza szkieletu (DISH), zwana także chorobą Forestiera nie ma podłoża zapalnego. Cechą charakterystyczną choroby są wyrośla kostne łączące sąsiadujące kręgi. Zaobserwowano, że tworzą się one dużo rzadziej przykręgosłupowo po lewej stronie w miejscu przyległym do aorty (u chorych z odmiennym anatomicznie położeniem aorty była to przeciwna strona). Na tej podstawie wysunięto hipotezę, że pulsowanie aorty może być dodatkowym czynnikiem mającym wpływ na proces kostnienia. Grupa naukowców zadała sobie pytanie, czy w przypadku ZZSK również okolica przylegania kręgów do aorty jest wolna od syndesmofitów?
Analizowano obrazy TK kręgów piersiowo-lędźwiowych u 60 chorych, u 22 chorych dodatkowo oceniono również odcinek środkowy kręgosłupa piersiowego. Brzegi kręgów podzielono na sektory 5º. Następnie analizowano w obrębie sektorów rozmiary syndesmofitów i ich odległość od aorty. Na podstawie przeprowadzonej oceny dowiedziono, iż w sąsiedztwie aorty syndesmofity były mniejsze i występowały rzadziej. Ponadto znaczenie miały również zależności anatomiczne, im bliżej aorty znajdował się brzeg kręgu tym osteofity występowały rzadziej i były mniejsze. Gdy odległość aorty i kręgów wynosiła mniej niż 2 mm w tym obszarze syndesmofity nie występowały.
Wyniki tej obserwacji jednoznacznie wskazują na istnienie dodatkowych czynników patomechnicznych, które mają związek z powstawaniem syndesmofitów.
Rozsiana samoistna hiperostoza szkieletu (DISH), zwana także chorobą Forestiera nie ma podłoża zapalnego. Cechą charakterystyczną choroby są wyrośla kostne łączące sąsiadujące kręgi. Zaobserwowano, że tworzą się one dużo rzadziej przykręgosłupowo po lewej stronie w miejscu przyległym do aorty (u chorych z odmiennym anatomicznie położeniem aorty była to przeciwna strona). Na tej podstawie wysunięto hipotezę, że pulsowanie aorty może być dodatkowym czynnikiem mającym wpływ na proces kostnienia. Grupa naukowców zadała sobie pytanie, czy w przypadku ZZSK również okolica przylegania kręgów do aorty jest wolna od syndesmofitów?
Analizowano obrazy TK kręgów piersiowo-lędźwiowych u 60 chorych, u 22 chorych dodatkowo oceniono również odcinek środkowy kręgosłupa piersiowego. Brzegi kręgów podzielono na sektory 5º. Następnie analizowano w obrębie sektorów rozmiary syndesmofitów i ich odległość od aorty. Na podstawie przeprowadzonej oceny dowiedziono, iż w sąsiedztwie aorty syndesmofity były mniejsze i występowały rzadziej. Ponadto znaczenie miały również zależności anatomiczne, im bliżej aorty znajdował się brzeg kręgu tym osteofity występowały rzadziej i były mniejsze. Gdy odległość aorty i kręgów wynosiła mniej niż 2 mm w tym obszarze syndesmofity nie występowały.
Wyniki tej obserwacji jednoznacznie wskazują na istnienie dodatkowych czynników patomechnicznych, które mają związek z powstawaniem syndesmofitów.
