Konsekwencje odstawienia tocilizumabu po uzyskaniu remisji w leczeniu RZS
Autor: Alicja Kostecka
Data: 11.09.2018
Źródło: AK/Tocilizumab discontinuation after attaining remission in patients with rheumatoid arthritis who were treated with tocilizumab alone or in combination with methotrexate: results from a prospective randomised controlled study (the second year of the SURP
| Tagi: | tocilizumab |
Biorąc pod uwagę stosunek korzyści do ryzyka, a także uwzględniając aspekty ekonomiczne jednym z najbardziej aktualnych problemów w ustalaniu strategii leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) jest odstawianie leku biologicznego, którego stosowanie pozwoliło na uzyskanie remisji.
W przypadku leków biologicznych z grupy inhibitorów TNF na podstawie dotychczasowych doświadczeń i wyników badań odstawienie leku biologicznego jest uważane za racjonalne. W przypadku tocilizumabu danych na ten temat jest niewiele.
Tocilizumab jest przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko Il-6. Lek ten okazał się skuteczny w leczeniu RZS zarówno w monoterapii , jak i w połączeniu z metotreksatem. W badaniu SURPRISE brało udział 226 pacjentów z RZS, którzy losowo byli przydzielani do grupy z leczeniem skojarzonym włącznie z metotreksatem lub do grupy bez leku modyfikującego przebieg choroby (LMPCh). W 52 tygodniu u 105 chorych z RZS osiągnięto remisję i zadecydowano o odstawieniu leczenia (odpowiednio w ramieniu bez LMPCH 54 chorych i w grupie z MTX -51 chorych). Obserwacja chorych trwała kolejny rok, do 104 tygodnia. Po tym czasie niską aktywność choroby mierzoną na podstawie DAS28-OB odnotowano u 55% chorych w grupie z MTX i 27% bez LMPCH. Natomiast remisję udało się utrzymać odpowiednio u 24% i u 14% chorych. W ocenie zmian radiologicznych w obu grupach nie odnotowano różnic istotnych statystycznie. U chorych, u których doszło do nawrotu choroby ponownie włączano tocilizumab (grupa stosująca MTX) albo metotreksat i/lub tocilizumab (grupa bez LMPCh) z dobrym efektem klinicznym (ponowne uzyskanie remisji).
Po odstawieniu tocilizumabu w obserwacji rocznej u niewielkiej liczby pacjentów udało się utrzymać remisję, jednakże u ponad połowy leczonej metotreksatem aktywność choroby pozostawała niska. Jest to wynik porównywalny do uzyskanych w przypadku stosowania infliximabu czy adalimumabu i przemawia za korzyściami wynikającymi ze strategii przerwania stosowania leku biologicznego po uzyskaniu remisji. W sytuacji kolejnego zaostrzenia choroby powrót do stosowania tocilizumabu pozwalał na uzyskanie remisji co stanowi dodatkowy argument.
Biorąc pod uwagę uzyskane wyniki należy zalecać u pacjentów po odstawieniu tocilizumabu stosowanie LMPCh, gdyż wówczas znacznie wyższa jest szansa na utrzymanie remisji / niskiej aktywności choroby.
Tocilizumab jest przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko Il-6. Lek ten okazał się skuteczny w leczeniu RZS zarówno w monoterapii , jak i w połączeniu z metotreksatem. W badaniu SURPRISE brało udział 226 pacjentów z RZS, którzy losowo byli przydzielani do grupy z leczeniem skojarzonym włącznie z metotreksatem lub do grupy bez leku modyfikującego przebieg choroby (LMPCh). W 52 tygodniu u 105 chorych z RZS osiągnięto remisję i zadecydowano o odstawieniu leczenia (odpowiednio w ramieniu bez LMPCH 54 chorych i w grupie z MTX -51 chorych). Obserwacja chorych trwała kolejny rok, do 104 tygodnia. Po tym czasie niską aktywność choroby mierzoną na podstawie DAS28-OB odnotowano u 55% chorych w grupie z MTX i 27% bez LMPCH. Natomiast remisję udało się utrzymać odpowiednio u 24% i u 14% chorych. W ocenie zmian radiologicznych w obu grupach nie odnotowano różnic istotnych statystycznie. U chorych, u których doszło do nawrotu choroby ponownie włączano tocilizumab (grupa stosująca MTX) albo metotreksat i/lub tocilizumab (grupa bez LMPCh) z dobrym efektem klinicznym (ponowne uzyskanie remisji).
Po odstawieniu tocilizumabu w obserwacji rocznej u niewielkiej liczby pacjentów udało się utrzymać remisję, jednakże u ponad połowy leczonej metotreksatem aktywność choroby pozostawała niska. Jest to wynik porównywalny do uzyskanych w przypadku stosowania infliximabu czy adalimumabu i przemawia za korzyściami wynikającymi ze strategii przerwania stosowania leku biologicznego po uzyskaniu remisji. W sytuacji kolejnego zaostrzenia choroby powrót do stosowania tocilizumabu pozwalał na uzyskanie remisji co stanowi dodatkowy argument.
Biorąc pod uwagę uzyskane wyniki należy zalecać u pacjentów po odstawieniu tocilizumabu stosowanie LMPCh, gdyż wówczas znacznie wyższa jest szansa na utrzymanie remisji / niskiej aktywności choroby.
