Korzystny wpływ bisfosfonianów na ryzyko zawału mieśnia serca u chorych na RZS

Bisfosfoniany stosowane w leczeniu osteoporozy, zmniejszają ryzyko powstawania nowych złamań oraz śmiertelność w populacji chorych na osteoporozę. Wydaje się, że redukcja śmiertelności może być nie tylko wynikiem zmniejszenia częstości nowych złamań, ale również następstwem wpływu na ryzyko sercowo-naczyniowe i jak sugerują najnowsze wyniki badań – zmniejszenia ryzyka zawału mięśnia serca.

Bisfosfoniany stosowane w leczeniu osteoporozy, zmniejszają ryzyko powstawania nowych złamań oraz śmiertelność w populacji chorych na osteoporozę. Wydaje się, że redukcja śmiertelności może być nie tylko wynikiem zmniejszenia częstości nowych złamań, ale również następstwem wpływu na ryzyko sercowo-naczyniowe i jak sugerują najnowsze wyniki badań – zmniejszenia ryzyka zawału mięśnia serca. Może to wskazywać na wielokierunkowe działanie leków z tej grupy – nie tylko antyresorbcyjne, ale także immunomodulujące. Wśród potencjalnych mechanizmów wymienia się: tworzenie depozytó leku w naczyniach tętniczych oraz mięśniu sercowych (działanie lokalne, hamowanie migracji makrofagów, hamowanie procesu zapalnego obserwowane na modelach zwierzęcych), obniżenie stężenia cholesterolu LDL (dotyczy podawania dożylnego), działanie na limfocyty T gamma-delta, wpływ na profil cytokinowy oraz gospodarkę wapniową.
Teorie te wydają się potwierdzać wyniki, opublikowanego na łamach Journal of Bone and Mineral Research, badania obejmującego populację blisko 20 tys. chorych na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), których dane zgromadzone zostały w narodowej bazie danych (National Data Bank for Rheumatic Diseases), na przestrzeni lat 2003 – 2011. Ryzyko zawału mięśnia serca było istotnie mniejsze wśród chorych na RZS stosujących bisfosfoniany, w porównaniu do nie leczonych tymi lekami (0,72), po uwzględnieniu występujących czynników ryzyka sercowo-naczyniowego, aktywności choroby podstawewej oraz sprawności. W wyselekcjonowanej grupie pacjentów, którzy kiedykolwiek stosowali bisfosfoniany, cęstość zawału była mniejsza u chorych aktualnie przyjmujących bisfosfonian (0,56), w porównaniu do chorych nie leczonych. Wykazano ponadto, że najsilniejszy efekt protekcyjny miało stosowanie kombinacji trzech leków: bisfosfonian, witamina D, wapń.