Leczenie chirurgiczne guzków dnawych

Skuteczne leczenie obniżające stężenie kwasu moczowego ma na celu hamowanie odkładania depozytów kwasu moczowego w tkankach. Na łamach Seminars in Arthritis and Rheumatism opublikowano przegląd piśmiennictwa dotyczący postępowania chirurgicznego w dnie guzkowej. Według przytoczonych danych u 12-35% chorych na dnę moczanową dochodzi do powstawania guzków dnawych.

Następstwa odkładnia złogów w tkankach obejmują: destrukcje powierzchni stawowych, zespoły uwięźnięcia nerwów, owrzodzenia, infekcje, upośledzenie ruchomości stawów, istotne pogorszenie jakości życia. Przed wprowadzeniem leków obniżających stężenie kwasu moczowego w surowicy, leczenie chirurgiczne było wiodącym postępowaniem. Obecnie niewiele jest kontrolowanych badań porównujących skuteczność leczenia zachowawczego i interwencyjnego; nie ma również jednoznacznych zaleceń dotyczących kwalifikacji chorych do leczenia chirurgicznego. Autorzy pracy, prześledzili wyniki kilku analiz grup chorych (n=317) leczonych chirurgicznie. Najczęściej stosowaną metodą były artroskopia lub usunięcie złogów metodą otwartą. W większości przypadków leczenie przyniosło pożądany efekt, najczęstszym powikłaniem było opóźnione gojenie rany, szczególnie w przypadku występowania schorzeń towarzyszących, jak cukrzyca, choroby naczyń obwodowych. Autorzy zalecają postępowanie chirurgiczne w określonej grupie chorych na dnę guzkową: (1) nawracająca postać choroby, pomimo stosowania optymalnego leczenia farmakologicznego; (2) niedostatecznie kontrolowane dolegliwości bólowe związane z obecnością guzków; (3) zespoły uciskowe nerwów spowodowane obecnością guzków; (4) niekontrolowane lub nawracające miejscowe powikłania infekcyjne; (5) rozległe owrzodzenia skóry; (6) znaczące upośledzenie funkcjonowania uniemożliwiające np. dopasowanie obuwia; (7) niestabilność stawu; (8) ograniczenie ruchomości stawu znacząco wpływające na codzienne funkcjonowanie pacjenta.
Leczenie chirurgiczne dny guzkowej powinno być postępowaniem ostatniej linii, i winno być ograniczone do wybranej grupy chorych, zwłaszcza w dobie obecnych możliwości leczenia farmakologicznego oraz dostępności metod obrazowania umożliwiających wczesne wykrycie złogów kwasu moczowego w tkankach (np. tomografia komputerowa podwójnej energii, usg).