MIZS: MRi przełomem w ocenie stawów
Autor: Aleksandra Lang
Data: 29.04.2016
Źródło: MK/AL
Choć brakuje specyficznych badań dla poszczególnych typów początków MIZS a najnowsze badania radiologiczne nie mają odniesienia do rozwijającego się organizmu, to jednak EULAR PREsS akcentuje, że ultrasonografia oraz rezonans magnetyczny są lepsze niż badanie fizykalne, poprawiają spojrzenie na pacjentów i pozwalają wcześniej wykryć zmiany. Nie do przecenienia jest rola MRi – mówił Jacek Postępski podczas konferencji Trendy w Reumatologii 2016.
- Rola rezonansu jest zwłaszcza istotna w dwóch lokalizacjach : zajęcia szkieletu osiowego oraz stawów skroniowo-żuchowych. Zastosowanie tej metody może stanowić przełom – wyjaśniał dr Postępski.
Według zaleceń EULAR, PREsS należy stosować USG do oceny aktywności choroby oraz w trakcie iniekcji dostawowej. Ocena stanu aktywności może zmienić pogląd na to, czy rzeczywiście mamy do czynienia z chorobą, czy nie, ponieważ nawet w razie braku zgłaszania dolegliwości przez pacjentów w określonych stawach choroba w nich może już być aktywna i to oceni USG.
Przedstawione przez dr. Postępskiego badanie dotyczące MRi obejmowało 40 dzieci z młodzieńczymi spondyloartopatiami stawów biodrowo-krzyżowych. Objawy kliniczne korelowały z obrazami radiologicznymi zarówno RTG jak i MRi, ale w badaniu MRi u większej liczby pacjentów wykryto obrzęk szpiku sugerujący zapalenie w stawach. U 62,5 proc. pacjentów, u których stwierdzono aktywne zmiany w MRI klasyczne badanie radiologiczne ujawniło, obecność nadżerek i sklerotyzacji. U pacjentów bez obrzęku szpiku w MRI nie stwierdzono obecności nadżerek i sklerotyzacji.
Dr Postępski przedstawił także badanie retrospektywne, ale na dużej grupie 400 obrazów dotyczące PET.U pacjentów z wielostawowymMIZS dystrybucja wychwytu 18FDG była rozsiana w stawach z zapaleniem, w stawach dużych, w stawach z ciężkim zapaleniem a nie obserwowano wychwytu w szpiku kostnym, nie było też różnic w wychwycie w wątrobie i śledzionie.
W postaci układowej MIZS wychwyt był dwojaki: I obserwowany w trzonach kręgów, miednicy, stawach barkowym i kolanowym, ale nie w błonie maziowej, choć w szpiku już tak. Wychwyt był większy w śledzionie niż wątrobie i taki obraz częściej obserwowano u chłopców; w typie II - rozsiany wzór wychwytu z gromadzeniem znacznika w stawach z zapaleniem, bez gromadzenia się w szpiku kostnym i bez różnic między wątrobą a śledzioną.
Nowe zalecenia amerykańskie proponują rozpoczęcie terapii MIZS od leku syntetycznego modyfikującego z oceną lekarza co 3 miesiące i zmianą terapii w razie braku poprawy. Można rozpocząć także leczenie od leków biologicznych.
Dr Postępski omówił także czynniki ryzyka zapalenia błony naczyniowej oka. Są nimi nielicznostawowa postać MIZS, młody wiek, obecność przeciwciał jądrowych. Ryzyko zachorowania spada przy metrotreksacie czy inhibitorze anty TNF.
Według zaleceń EULAR, PREsS należy stosować USG do oceny aktywności choroby oraz w trakcie iniekcji dostawowej. Ocena stanu aktywności może zmienić pogląd na to, czy rzeczywiście mamy do czynienia z chorobą, czy nie, ponieważ nawet w razie braku zgłaszania dolegliwości przez pacjentów w określonych stawach choroba w nich może już być aktywna i to oceni USG.
Przedstawione przez dr. Postępskiego badanie dotyczące MRi obejmowało 40 dzieci z młodzieńczymi spondyloartopatiami stawów biodrowo-krzyżowych. Objawy kliniczne korelowały z obrazami radiologicznymi zarówno RTG jak i MRi, ale w badaniu MRi u większej liczby pacjentów wykryto obrzęk szpiku sugerujący zapalenie w stawach. U 62,5 proc. pacjentów, u których stwierdzono aktywne zmiany w MRI klasyczne badanie radiologiczne ujawniło, obecność nadżerek i sklerotyzacji. U pacjentów bez obrzęku szpiku w MRI nie stwierdzono obecności nadżerek i sklerotyzacji.
Dr Postępski przedstawił także badanie retrospektywne, ale na dużej grupie 400 obrazów dotyczące PET.U pacjentów z wielostawowymMIZS dystrybucja wychwytu 18FDG była rozsiana w stawach z zapaleniem, w stawach dużych, w stawach z ciężkim zapaleniem a nie obserwowano wychwytu w szpiku kostnym, nie było też różnic w wychwycie w wątrobie i śledzionie.
W postaci układowej MIZS wychwyt był dwojaki: I obserwowany w trzonach kręgów, miednicy, stawach barkowym i kolanowym, ale nie w błonie maziowej, choć w szpiku już tak. Wychwyt był większy w śledzionie niż wątrobie i taki obraz częściej obserwowano u chłopców; w typie II - rozsiany wzór wychwytu z gromadzeniem znacznika w stawach z zapaleniem, bez gromadzenia się w szpiku kostnym i bez różnic między wątrobą a śledzioną.
Nowe zalecenia amerykańskie proponują rozpoczęcie terapii MIZS od leku syntetycznego modyfikującego z oceną lekarza co 3 miesiące i zmianą terapii w razie braku poprawy. Można rozpocząć także leczenie od leków biologicznych.
Dr Postępski omówił także czynniki ryzyka zapalenia błony naczyniowej oka. Są nimi nielicznostawowa postać MIZS, młody wiek, obecność przeciwciał jądrowych. Ryzyko zachorowania spada przy metrotreksacie czy inhibitorze anty TNF.
