Miejsce rezonansu magnetycznego w diagnostyce olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic

Częstość zachorowań na olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic (OZT) rośnie wraz z wiekiem. Według szacunków u osób po 80 roku życia wynosi ponad 50 przypadków na 100 tys./rok. Niezbędnym elementem diagnostyki OZT jest biopsja tętnicy skroniowej, obarczona jest ona jednak wieloma ograniczeniami.

Jest to badanie inwazyjne, według dostępnych danych rozpiętość czułości metody jest bardzo szeroka, a z uwagi na odcinkowy charakter zmian może dawać wyniki fałszywie ujemne. Nowym obiecującym narzędziem w diagnostyce OZT może być rezonans magnetyczny (RM) tętnic zewnątrzczaszkowych. Jak donoszą wyniki badań u chorych z potwierdzonym histopatologicznie OZT, w badaniu RM stwierdza się pogrubienie ścian naczyń oraz późne wzmocnienie kontrastowe ścian naczyń. Jak dotąd nie ma badań porównujących przydatność RM i ultrasonografii w diagnostyce OZT.

Badacze kanadyjscy w prospektywnym badaniu obserwacyjnym dokonali analizy zgodności obrazów RM, z wynikiem histopatologicznym bioptatu tętnicy skroniowej, na grupie badanych z podejrzeniem OZT liczącej ponad 170 chorych (średnia wieku 71 lat). U wszystkich badanych wykonano badanie RM (high-field 3T MRI), a następnie biopsję tętnicy skroniowej. U 18% badanych potwierdzono OZT w badaniu histopatologicznym, u 35% zobrazowano nieprawidłowości w badaniu RM. W odniesieniu do badania histopatologicznego, jako wartości referencyjnej, RM charakteryzował się 93,6% czułością i 77,9% swoistością. Negatywna wartość predykcyjna RM dla rozpoznania OZT wynosiła 98,2%, natomiast dodatnia - 48,3%.

Wykazano wysoką zgodność pomiędzy prawidłowym obrazem RM tętnic i negatywnym wynikiem badania histopatologicznego - co może wskazywać na RM jako obiecującą metodę przesiewowego badania, pozwalającego na wyeliminowanie konieczności wykonywania biopsji tętnicy u wszystkich chorych. Badanie inwazyjne mogłoby być ograniczone tylko do grupy chorych z nieprawidłowym wynikiem badania RM.