Mikrobiota jelitowa wskaźnikiem odpowiedzi klinicznej na LMPCh
Autor: Damian Matusiak
Data: 20.03.2024
Mikrobiota jelitowa jest oceanem zależności, od kilkunastu lat żmudnie odkrywanym fragment po fragmencie. Wśród bardzo wielu badań pojawiają się i takie, które dostarczają cenne dane kliniczne, o czym przekonuje najnowsze doniesienie z „Rheumatology”.
Klasyczne leki modyfikujące przebieg choroby (LMPCh) stanowią leczenie pierwszego rzutu w reumatoidalnym zapaleniu stawów (RZS). Odpowiedź na terapię zależy od konkretnego pacjenta, skuteczność dawki jest trudna do przewidzenia, a wyniki długoterminowe są zmienne. Na podstawie dotychczasowych danych literaturowych wiadomo, że mikrobiota jelitowa odgrywa ważną rolę w prodromalnym i wczesnym stadium RZS, lecz badań na dużą skalę jest niewiele. Zmienił to zespół badawczy z Imperial College London.
Przeprowadzono wieloośrodkowe, podłużne badanie obserwacyjne mikrobiomu kału oraz jamy ustnej u pacjentów z nowo rozpoznanym RZS, u których nie stosowano wcześniej klasycznych leków monitorujących przebieg choroby. Dane kliniczne i próbki materiału biologicznego zebrano na początku badania oraz po 6 i 12 tygodniach leczenia. W każdym punkcie czasowym zbierano pomiary aktywności choroby i określano minimalną klinicznie istotną poprawę.
W badaniu wykazano łącznie 26 różnych drobnoustrojów w kale, których liczba uległa zmniejszeniu u pacjentów, u których po rozpoczęciu leczenia LMPCh wystąpiła minimalna klinicznie istotna poprawa. Po 6 tygodniach najbardziej znaczący spadek dotyczył gatunku Prevotella, a po 12 największy spadek zaobserwowano wśród Streptococcus. Co ważne, preferencje żywieniowe miały ograniczony, nieistotny wpływ na mikrobiotę kału (jej różnorodność i liczebność). Autorzy podali, że spodziewali się znalezienia wyjściowych próbek mikrobiomu, które pomogłyby przewidzieć odpowiedź na leczenie – tu “poniesiono porażkę”, lecz analiza podłużna, jak podano powyżej, wykazała zmianę mikrobioty i pozytywną odpowiedź na terapię.
Jak podano, mnogość leków stosowanych w badanej populacji była jednym z czynników zakłócających, co daje pole do dalszych badań. Powyższe jest kolejnym, które uświadamia ogromny potencjał w wykorzystaniu mikrobioty jako celu dla diagnostyki, monitorowania i leczenia chorób reumatycznych.
Przeprowadzono wieloośrodkowe, podłużne badanie obserwacyjne mikrobiomu kału oraz jamy ustnej u pacjentów z nowo rozpoznanym RZS, u których nie stosowano wcześniej klasycznych leków monitorujących przebieg choroby. Dane kliniczne i próbki materiału biologicznego zebrano na początku badania oraz po 6 i 12 tygodniach leczenia. W każdym punkcie czasowym zbierano pomiary aktywności choroby i określano minimalną klinicznie istotną poprawę.
W badaniu wykazano łącznie 26 różnych drobnoustrojów w kale, których liczba uległa zmniejszeniu u pacjentów, u których po rozpoczęciu leczenia LMPCh wystąpiła minimalna klinicznie istotna poprawa. Po 6 tygodniach najbardziej znaczący spadek dotyczył gatunku Prevotella, a po 12 największy spadek zaobserwowano wśród Streptococcus. Co ważne, preferencje żywieniowe miały ograniczony, nieistotny wpływ na mikrobiotę kału (jej różnorodność i liczebność). Autorzy podali, że spodziewali się znalezienia wyjściowych próbek mikrobiomu, które pomogłyby przewidzieć odpowiedź na leczenie – tu “poniesiono porażkę”, lecz analiza podłużna, jak podano powyżej, wykazała zmianę mikrobioty i pozytywną odpowiedź na terapię.
Jak podano, mnogość leków stosowanych w badanej populacji była jednym z czynników zakłócających, co daje pole do dalszych badań. Powyższe jest kolejnym, które uświadamia ogromny potencjał w wykorzystaniu mikrobioty jako celu dla diagnostyki, monitorowania i leczenia chorób reumatycznych.
