123RF
Olokizumab w leczeniu RZS
Więcej leków, więcej opcji leczniczych, więcej etapów i stanów remisji, mniej powikłań – nieustanne dążenia do co najmniej jednego z powyższych skutkują coraz doskonalszymi lekami. W przypadku reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) takim właśnie lekiem może okazać się olokizumab.
Na łamach prestiżowego „The New England Journal of Medicine” przedstawiono wyniki podwójnie zaślepionego, randomizowanego badania oceniającego skuteczność wspomnianego leku, który jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym przeciwko interleukinie 6. Dokonano porównania nie tylko z placebo, lecz także z uznanym adalimumabem.
464 pacjentów z niewystarczającą odpowiedzią na metotreksat przydzielono w stosunku 2:2:2:1 do podania olokizumabu w dawce 64 mg co 2 lub 4 tygodnie podskórnie, adalimumabu (40 mg co 2 tygodnie) lub placebo; wszyscy pacjenci kontynuowali leczenie metotreksatem.
Pierwszorzędowym punktem końcowym była odpowiedź na leczenie mierzona w skali ACR20 (American College of Rheumatology 20; co najmniej 20 proc. mniej tkliwych i dotkniętych obrzękiem stawów oraz co najmniej 20-proc. poprawa w trzech z pięciu innych domen) w 12. tygodniu.
Odpowiedź na leczenie w 12. tygodniu wystąpiła u 44,4 proc. pacjentów otrzymujących placebo, u 70,3 proc. leczonych olokizumabem co 2 tygodnie, u 71,4 proc. pacjentów z grupy olokizumabu podawanego co 4 tygodnie oraz u 66,9 proc. otrzymujących adalimumab. Wszystkie powyższe rezultaty okazały się istotne statystycznie. Widać wyraźnie, że olokizumab w obu schematach podawania okazał się co najmniej równoważny w odniesieniu do adalimumabu. Zdarzenia niepożądane, najczęściej zakażenia, wystąpiły u około 70 proc. pacjentów otrzymujących olokizumab.
Pomyślne wyniki nie oznaczają hurraoptymizmu – według autorów potrzebne są większe i dłużej trwające badania, aby dokładniej określić skuteczność i bezpieczeństwo olokizumabu u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów.
Opracowanie lek. Damian Matusiak
464 pacjentów z niewystarczającą odpowiedzią na metotreksat przydzielono w stosunku 2:2:2:1 do podania olokizumabu w dawce 64 mg co 2 lub 4 tygodnie podskórnie, adalimumabu (40 mg co 2 tygodnie) lub placebo; wszyscy pacjenci kontynuowali leczenie metotreksatem.
Pierwszorzędowym punktem końcowym była odpowiedź na leczenie mierzona w skali ACR20 (American College of Rheumatology 20; co najmniej 20 proc. mniej tkliwych i dotkniętych obrzękiem stawów oraz co najmniej 20-proc. poprawa w trzech z pięciu innych domen) w 12. tygodniu.
Odpowiedź na leczenie w 12. tygodniu wystąpiła u 44,4 proc. pacjentów otrzymujących placebo, u 70,3 proc. leczonych olokizumabem co 2 tygodnie, u 71,4 proc. pacjentów z grupy olokizumabu podawanego co 4 tygodnie oraz u 66,9 proc. otrzymujących adalimumab. Wszystkie powyższe rezultaty okazały się istotne statystycznie. Widać wyraźnie, że olokizumab w obu schematach podawania okazał się co najmniej równoważny w odniesieniu do adalimumabu. Zdarzenia niepożądane, najczęściej zakażenia, wystąpiły u około 70 proc. pacjentów otrzymujących olokizumab.
Pomyślne wyniki nie oznaczają hurraoptymizmu – według autorów potrzebne są większe i dłużej trwające badania, aby dokładniej określić skuteczność i bezpieczeństwo olokizumabu u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów.
Opracowanie lek. Damian Matusiak
