Operacja bariatryczna - opcja terapeutyczna u otyłych pacjentów z dną moczanową

Zachorowanie na dnę moczanową jest skojarzone z otyłością, cukrzycą oraz występowaniem innych składowych zespołu metabolicznego. Stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi koreluje z otyłością, a insulina hamuje wydalanie kwasu moczowego przez nerki. W dotychczasowych badaniach klinicznych wykazano, że redukcja masy ciała jest związana z obniżeniem stężenia kwasu moczowego w surowicy.

Naukowcy z Nowej Zelandii przeprowadzili eksperyment, w którym u pacjentów z otyłością i cukrzycą typu drugiego porównano wpływ nie-chirurgicznej redukcji masy ciała oraz operacji bariatrycznej na stężenie kwasu moczowego. Badanie miało charakter jednoośrodkowy, brało w nim udział 60 chorych z BMI ≥35kg/m2 i cukrzycą typu drugiego, natomiast 12 osób dodatkowo spełniało kryteria rozpoznania dny moczanowej wg ACR . Po 6 miesiącach leczenia otyłości metodą zachowawczą u wszystkich przeprowadzono laparoskopowy zabieg bariatryczny (mankietowa resekcja żołądka).

W wyniku prowadzonego leczenia uzyskano redukcję masy ciała średnio o 5,5 kg przed zabiegiem oraz średnio o 34,3 kg po zabiegu. Stężenie kwasu moczowego nie zmieniło się w trakcie leczenia zachowawczego, natomiast po operacji chirurgicznej odnotowano początkowo wzrost jego stężenia, a następnie zmniejszenie stężenia, 1 rok po zabiegu redukcja o 0,30 mmol/L . Wśród badanych bez rozpoznania dny moczanowej na początku badania u 19/48 stwierdzono podwyższone stężenie kwasu moczowego, natomiast po roku od zabiegu u 1/48. Wśród chorych na dnę na początku badania stężenie kwasu moczowego było wyższe od ustalonego celu terapeutycznego u 10/12 chorych, po zabiegu chirurgicznym u 4/12 chorych.

W badaniu udowodniono skuteczność operacji bariatrycznych w obniżeniu stężenia kwasu moczowego u chorych z cukrzycą i otyłością II stopnia wg WHO. Znaczenie kliniczne takiego leczenia , wpływ na śmiertelność wymaga dalszej długookresowej obserwacji.